Implant ślimakowy
Z Wikipedii
Implant ślimakowy jest zaawansowanym elektronicznym urządzeniem, które jest wszczepiane podczas operacji chirurgicznej osobom z obustronną głuchotą lub obustronnym głębokim niedosłuchem. Implant ślimakowy pozwala na przywrócenie słuchu osobie głuchej. Nie jest to słuch fizjologiczny, ale do niego zbliżony. Implant ślimakowy składa się z dwóch części: wewnętrznej, która wszczepiana jest pod skórę i lokuje się w loży kostnej przygotowanej przez chirurga w zagłębieniu kości czaszki, oraz części zewnętrznej, która przetwarza sygnały akustyczne w sygnały elektryczne i dalej przekazuje je do części wewnętrznej. Elektroda części wewnętrznej umieszczona w ślimaku bezpośrednio pobudza nerw słuchowy wywołując wrażenia słuchowe.
W Polsce stosowane są implanty firmy MEDEL, Cochlear oraz Advanced Bionics. Wszystkie rodzaje implantów stosowane są z powodzeniem zarówno u dzieci jak i u osób dorosłych w leczeniu głuchoty i głębokiego niedosłuchu.
Pierwsza w Polsce tego typu operacja wykonana została 16 lipca 1992 r. w Klinice Otolaryngologii Akademii Medycznej w Warszawie przez profesora Henryka Skarżyńskiego.
Obecnie w Polsce głównym ośrodkiem zajmującym się wszczepianiem implantów ślimakowych jest Międzynarodowe Centrum Słuchu i Mowy, Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu, mające swoją siedzibę w Kajetanach pod Warszawą. Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu znalazł się w elitarnej grupie ośrodków na świecie, gdzie wszczepiono ponad 1000 implantów. W roku 2005, również w Instytucie wykonano najwięcej tego typu operacji w świecie.
Inne ośrodki zajmujące się wszczepianiem implantów ślimakowych to Kliniki Akademii Medycznych w Warszawie, Poznaniu, Lublinie i Białymstoku.
