In pectore
Z Wikipedii
Kardynał in pectore - łac., dosłownie kardynał "w sercu" (pectus - pierś, serce). Jest to kardynał, którego mianuje papież, jednak z ważnych powodów nie ujawnia jego nazwiska i zachowuje je "w sercu".
Nominacje in pectore następcy św. Piotra stosowali zwykle w przypadku, gdy kraj, w którym przebywa nominowany prześladuje wyznawców Kościoła rzymskokatolickiego. W ten sposób papież unika dalszego wzmagania napięcia z tym krajem i nie wystawia wyróżnionej osoby na ryzyko prześladowań. Zdarza się, że o nominacji in pectore nie wie nawet kardynał, którego ona dotyczy. Do chwili upublicznienia przez papieża nazwiska nominowanej osoby, nie może ona otrzymać purpurowego kardynalskiego biretu i uczestniczyć w Kolegiach Kardynalskich.
W testamencie papieża Jana Pawła II nie został wymieniony kardynał in pectore. W ciągu ponad 26 lat pontyfikatu Jan Paweł II mianował 4 kardynałów in pectore. Nazwiska trzech - Mariana kardynała Jaworskiego ze Lwowa, Nisa Pujatsa z Rygi oraz Vincentasa Sladkevičiusa z Kowna - ujawnił. Imię czwartego zabrał do grobu. Po śmierci Jana Pawła II spekulowano w Rzymie, czy był nim któryś z duchownych chińskich.
Imię kardynała może ujawnić tylko sam papież lub ktoś wykonujący pozostawione przez niego stosowne instrukcje.
