IS-1 Sęp
Z Wikipedii
| IS-1 Sęp | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Polska |
| Wytwórnia | Instytut Szybownictwa w Bielsku-Białej |
| Typ | szybowiec wyczynowy |
| Konstrukcja | górnopłat o konstrukcji drewnianej |
| Załoga | 1 |
| Historia | |
| Data oblotu | 1947 |
| Lata produkcji | 1947 – 1948 |
| Wycofanie ze służby | 1962 |
| Zachowane egzemplarze | 1 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 17,50 m |
| Długość | 7,50 m |
| Wysokość | 1,25 m |
| Powierzchnia nośna | 17,00 m² |
| Masa | |
| Własna | 276 kg |
| Startowa | 353 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość minimalna | 40 km/h |
| Prędkość dopuszczalna | 225 km/h |
| Prędkość min. opadania | 0,74 m/s przy 67 km/h |
| Doskonałość max. (v=85km/h) | 27 (dla V=72 km/h) |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
Szybowiec wyczynowy IS-1 Sęp – polski szybowiec wyczynowy, pierwszy szybowiec skonstruowany i budowany w Polsce po II wojnie światowej
Spis treści |
[edytuj] Historia
Po zakończeniu II wojny światowej podjęto w Polsce działania zmierzające do odtworzenia sportu szybowcowego, a w celu zintensyfikowania tych działań w 1946 roku powołano w Bielsku-Białej Instytut Szybownictwa, który stał się pierwszym zakładem zajmującym się budową szybowców.
Już w 1947 roku konstruktorzy tego instytutu mgr inż. Władysław Nowakowski i inż. Józef Niespał opracowali projekt pierwszego powojennego szybowca wyczynowego, który oznaczono jako IS-1 Sęp. Prototyp został oblatany w dniu 2 czerwca 1947 roku przez znanego szybownika inż. Piotra Mynarskiego na lotnisku w Bielsku-Białej.
Po wszechstronnych badaniach w 1948 roku wyprodukowano niewielką serię 5 szybowców tego typu oznaczonych jako IS-1 Sęp bis, które nieznacznie różniły się od prototypu.
[edytuj] Użycie
Szybowce IS-1 Sęp był użytkowany w Aeroklubie w Bielsku-Białej do 1962 roku a ostatni egzemplarz znajduje się w Muzeum Lotnictwa w Krakowie.
Na szybowcu tym dokonano szereg wyczynów prędkościowych, czasowych i wysokościowych. Do największych należy zajęcie 8 miejsca w klasyfikacji ogólnej i 1 w przelocie szybkościowym docelowo-powrotnym przez Adama Zientka na zwodach w Samedan w Szwajcarii w 1947 roku oraz przelot grupowy w 1948 roku zespołu dwóch szybowców IS-1 Sęp i jednego IS-2 Mucha z lotniska na górze Żar do Wiednia.
[edytuj] Opis konstrukcji
Szybowiec IS-1 Sęp to jednomiejscowy górnopłat o konstrukcji drewnianej. Kadłub półskorupowy. Kabina zakryta z nastawnymi pedałami i oparciem fotela, wyposażona w przyrządy do lotu w chmurach. Płat były wyposażone w klapy, klapolotki, hamulec aerodynamiczny IAW. Posiadał on zaczep przedni i tylny oraz dwuczłonowe zaczepy boczne w okolicy środka masy. Podwozie stałe w postaci płozy, do startu stosowano odrzucany wózek kołowy. Szybowiec przystosowany był do startu zarówno za samolotem jak również przy pomocy wyciągarki.
IS-1 Sęp miał hamulce aerodynamiczne które przy częściowym otwarciu generowały dźwięk zbliżony do buczenia, przy większych prędkościach dźwięk zmieniał się na potężny ryk. Generowane podczas tego drgania były szkodliwe dla konstrukcji szybowca i doprowadziły nawet do tragicznego wypadku (pilot Dembski). Po tym wypadku zakazano lotów z częściowym otwarciem hamulców.
