Język słowianoserbski
Z Wikipedii
| Славяносербскій | |
| Obszar | Wojwodina |
| Liczba mówiących | - |
| Ranking | ? |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki słowiańskie **Języki południowosłowiańskie ***Język słowianoserbski |
| Pismo | łaciński i cyrylica |
| Status oficjalny | |
| Język urzędowy | ? |
| ISO 639-2 | sla |
| SIL | ? |
| W Wikipedii | |
Zobacz też: język, języki świata
 |
|
Język słowianoserbski (славяносербскій, po serbsku: славеносрпски) – wariant języka serbskiego, używany na przełomie XVIII i XIX wieku przez wykształcone warstwy mieszczańskie w Wojwodinie oraz przez serbską diasporę w innych częściach monarchii habsburskiej. Język ten stanowił mieszankę cech dialektów serbskich oraz literackiego języka cerkiewnosłowiańskiego w redakcji ruskiej.
Oto przykładowe zdanie z "Słowianoserbskiego czasopisma" ("Славеносербски магазин"): "Ves'ma by meni priskorbno bylo, ako bi ja kadgod čuo, čto ty, moj syne, upao u pyanstvo, roskoš', bezčinie, i nepotrebnoe žitie". Pojawiają się tu formy, charakterystyczne dla języka rosyjskiego, np. używanie słowa čto zamiast serbskiego što, pisanie roskoš' zamiast raskoš i oni mogut' zamiast oni mogu, itp.
