Jelena Dementiewa
Z Wikipedii
| Jelena Dementiewa | |
 |
|
| Miejsce urodzenia | Moskwa |
| Państwo |  Rosja |
| Data urodzenia | 15 października 1981 |
| Wzrost | 180 cm |
| Waga | 64 kg |
| Gra | praworęczna |
| Status profesjonalny | 25 sierpnia 1998 |
| Trener | Wiera Dementiewa |
| Miejsca w listach rankingowych | |
| Najwyższe miejsce w rankingu WTA | 4 (25 października 2004) |
| Najwyższe miejsce w rankingu debla WTA | 5 (14 kwietnia 2003) |
| Zwycięstwa w turniejach wielkoszlemowych | |
| Australian Open | - |
| Roland Garros | - |
| Wimbledon | - |
| US Open | - |
| Masters | 2002 (debel) |
| Zwycięstwa w turniejach singlowych i deblowych | |
| Turnieje singlowe | 6 (Los Angeles 2006) |
| Turnieje deblowe | 6 (Los Angeles 2005) |
Jelena Wiaczesławowna Dementiewa, ros. Елена Вячеславовна Дементьева (ur. 15 października 1981 w Moskwie), tenisistka rosyjska, wicemistrzyni olimpijska, finalistka turniejów wielkoszlemowych.
Znaczące rezultaty zaczęła odnosić w 2000. Awansowała wówczas jako pierwsza Rosjanka do półfinału wielkoszlemowego US Open, przegrała z Amerykanką Lindsay Davenport. Miesiąc później dotarła do finału turnieju olimpijskiego w grze pojedynczej (uległa Venus Williams). Po raz pierwszy znalazła się w czołowej dwudziestce rankingu światowego oraz otrzymała nagrodę organizacji zawodowych tenisistek WTA dla zawodniczki, która w ciągu sezonu poczyniła największe postępy. Utrzymała pozycję w czołowej dwudziestce w 2001, zastępując Annę Kurnikową na czele rankingu rosyjskiego.
W 2003 wygrała swoje pierwsze turnieje – Amelia Island (w półfinale pokonała liderkę rankingu światowego Belgijkę Justine Henin-Hardenne, w finale wiceliderkę Davenport), Bali i Szanghaj (w obu finałach jej rywalką była Amerykanka Chanda Rubin). Zakończyła sezon awansem do najlepszej dziesiątki na świecie i występem w końcoworocznym turnieju Tour Championships.
Utrzymała miejsce w dziesiątce (najwyższa pozycja w singlu – nr 4 – 25 października 2004) w 2004, przede wszystkim dzięki dwukrotnemu udziałowi w finałach wielkoszlemowych. Wiosną nie sprostała Anastazji Myskinie na kortach Rolanda Garrosa (French Open) w pierwszym w historii finale z udziałem dwóch Rosjanek, późnym latem w kolejnym rosyjsko-rosyjskim finale US Open lepsza okazała się od Dementiewej Swietłana Kuzniecowa. W obronie medalu olimpijskiego odpadła w Atenach już w pierwszej rundzie z późniejszą brązową medalistką Australijką Alicią Molik (również w pierwszej rundzie odpadła w deblu, w parze z Myskiną).
W lutym 2006 wygrała swój pierwszy turniej kategorii Tier I – Pan Pacific Open w Tokio, pokonując łatwo w finale powracającą do tenisa wielokrotną mistrzynię tego turnieju, Martinę Hingis.
Od 1999 wielokrotnie reprezentowała Rosję w Pucharze Federacji, ale nie znalazła się w składzie zwycięskiej ekipy w 2004. Znacznie przyczyniła się do obrony Pucharu przez Rosję rok później, wygrywając w finale dwa mecze w grze pojedynczej (z Mauresmo i Pierce) oraz grę podwójną w parze z Safiną.
[edytuj] Wygrane turnieje (12)
Gra pojedyncza (6)
- 2003: Amelia Island, USA
- 2003: Bali, Indonezja
- 2003: Szanghaj, Chiny
- 2004: Hasselt, Belgia
- 2006: Tokio, Japonia
- 2006: Los Angeles, USA
Gra podwójna (6)
- 2002: Berlin, San Diego, Moskwa, Masters (wszystkie z Janette Husarovą)
- 2003: 's-Hertogenbosch (z Liną Krasnorucką)
- 2005: Los Angeles (z Flavią Pennettą)
