Kanem-Bornu
Z Wikipedii
Kanem-Bornu - średniowieczne państwo afrykańskie, które istniało od VIII do XIX w. w okolicach jeziora Czad. Jego nazwa jest połączeniem nazw dwóch państw: Kanem i Bornu, które następowały po sobie. Bornu uważane jest za kontynuację Kanem, ze względu na ciągłość władzy sułtańskiej w obu tych państwach. Sułtani z założonej w 800 roku dynastii Saif rządzili ponad 1000 lat.
Państwo Kanem powstało w VIII w. W XI w. jego władcy przyjęli islam. Szczyt jego potęgi przypada na wiek XII-XIII ( król Dunama Dibbalami ) - jego armia miała liczyć 30 tysięcy wojowników. W XV w. centrum władzy przeniosło się ze wschodu, z Kanem, na zachód do Bornu, które rozwijało się już od XIV w.
Zmiany te przyniosły znaczące korzyści państwu Kanem-Bornu - w XVI-XVII w. ( panowanie Idrisa Alumy ) ponownie stało się znaczącą potęgą w tym regionie. Do jego upadku w XIX w. przyczyniły się najazdy ludów Fulbe.
Zobacz też : cywilizacja afrykańska.
