Wikipedysta:Kasztany/brudnopis
Z Wikipedii
INSTYTUT ŁĄCZNOŚCI
[edytuj] Historia powstania
Janusz Groszkowski - wybitny elektronik, w (1934) roku założył polski państwowy instytut badawczy w zakresie telekomunikacji. Podział Państwowego Instytutu Telekomunikacyjnego nastąpił w (1951) roku na: Przemysłowy Instytut Telekomunikacji i Instytut Łączności. Lata (1952-1956) to okres szybkiego rozwoju Instytutu. W miarę postępu w dziedzinie telekomunikacji rozpoczynały działalność kolejne zakłady i samodzielne pracownie naukowo-badawcze oraz oddziały zamiejscowe. W (1956) roku powstał Oddział Instytutu Łączności we Wrocławiu, w (1962) Oddział Instytutu Łączności w Gdańsku. W (1954) roku uruchomiono zakład doświadczalny w Warszawie. W (1974) roku utworzono Oddział Instytutu Łączności w Pułtusku, który zajmował się się małoseryjną produkcją urządzeń telekomunikacyjnych. Obecnie oddział w Pułtusku nie istnieje, a w Gdańsku i Wrocławiu działają samodzielne pracownie. Ważną rolę w rozwoju Instytutu i jego kadry naukowej odgrywała działająca od (1954) roku Rada Naukowa.
[edytuj] Działalność Instytutu
Spośród wielu osiągnięć Instytutu należy zwrócić na dwa szczególne przedsięwzięcia mianowicie: · udział w tworzeniu telewizji w Polsce · rozwój cyfrowych, stosowanych programowo systemów komutacyjnych, Pierwsze przedsięwzięcie polegało na opracowaniu i wykonaniu w Instytucie aparatury telewizji czarno-białej. Początkowo aparatura ta służyła do nadawania eksperymentalnych transmisji telewizyjnych, a w (1952) roku wyemitowano pierwszy stały program telewizji polskiej. W późniejszym okresie w Instytucie Łączności prowadzone były prace badawcze nad przydatnością w Polsce poszczególnych systemów telewizji kolorowej. Do rozwoju telewizji w Polsce w wielkim stopniu przyczynił się profesor Lesław Kędzierski, wieloletni pracownik tej jednostki badawczej. Prace badawcze dotyczące telewizji kontynuowane są w Instytucie do dziś, obecnie koncentrują się w dużej mierze na telewizji cyfrowej. Obecnie Instytut Łączności (ang. National Institute of Telecomunications) ma status jednostki badawczo-rozwojowej (JBR). Instytut Łączności kształtuje i wykorzystuje wiedzę popartą doświadczeniami w zakresie telekomunikacji, informatyki oraz technik informacyjnych na potrzeby rynku usług telekomunikacyjnych i informacyjnych oraz tworzącego się społeczeństwa informacyjnego. Główne rodzaje działalności Instytutu to: · prace naukowo-badawcze · współpraca z organizacjami międzynarodowymi – Międzynarodową Unią Telekomunikacyjną (UIT) , Sektora Telekomunikacyjnego (UIT-T) i Sektora radiokomunikacyjnego (UIT-R), · działalność normalizacyjna– współpraca z organizacjami ETSI, IEC i ITU oraz z Polskim Komitetem Normalizacyjnym · uczestnictwo w międzynarodowych programach badawczych, · działalność wydawnicza - „Prace Instytutu Łączności”, „Przegląd Dokumentacyjny Łączności”, „Telekomunikacja i Techniki Informacyjne”, „Journal of Telecommunications and Information Technology” – kwartalnik naukowy o zasięgu europejskim.
[edytuj] Bibliografia
1. A. Hildebrandt, Siedemdziesiąt lat tradycji Instytutu Łączności, „Telekomunikacja i Techniki Informacyjne”, nr 1-2, 2004. 2. A.P. Wierzbicki, Wyzwania stojące przed Instytutem Łączności w pięćdziesięciolecie jego działalności, „Telekomunikacja i Techniki Informacyjne”, nr 1, 2001.
