Kościół Mariacki w Krakowie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Kościół archiprezbiterialny p.w. Wniebowzięcia Maryi Panny, kościół Mariacki – świątynia w Krakowie, położona przy północno-wschodnim narożniku Rynku Głównego. Należy do najbardziej znanych zabytków Krakowa i Polski.

[edytuj] Początki kościoła Mariackiego

Według Długosza gotycki kościół został ufundowany przez biskupa krakowskiego Iwo Odrowąża w 1221-1222 r. na miejscu drewnianej świątyni. W latach 1290-1300 wzniesiono częściowo na jego fundamentach kościół w stylu gotyckim, poświęcony w 1320 roku, lecz i ta świątynia nie przypadła do gustu ludziom. Zburzono ją i wybudowano nowy, wspanialszy kościół.

[edytuj] Obecny kościół Mariacki

Ołtarz autorstwa Wita Stwosza

Obecna bryła jest wynikiem przebudowy kościoła z typu halowego na bazylikowy, która miała miejsce w latach 1392-1397. Charakterystycznym elementem jest uznawany za jeden z najciekawszych w Europie, drewniany, późnogotycki hełm wieży północnej, dzieło mistrza Matiasa Heringka. Hełm wieży południowej jest późniejszy i pochodzi z czasów renesansu. Najcenniejszym obiektem we wnętrzu jest wielki, późnogotycki ołtarz Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny, pierwsze i najbardziej znane z dzieł Wita Stwosza, powstałe w roku 1477-1489.

Przy wejściu do bazyliki, od strony placu Mariackiego, zamontowana jest kuna (tzw. obręcz pokutników), którą zakładano dawniej na głowy szczególnych grzeszników. Obręcz pokutników była zamontowana na takiej wysokości, aby skazany na nią nie mógł ani wyprostować się, ani uklęknąć, co miało tym bardziej uprzykrzyć karę. Przez wieki poziom płyty placu podniósł się i obecnie obręcz znajduje się niewiele ponad ziemią.

Z wieży północnej (wyższej - 82m.) co godzinę grany jest Hejnał Mariacki z wysokości 54 m. Jest on jednym z symboli Krakowa.