Ludwika Elżbieta Burbon

Z Wikipedii

Maria Ludwika Elżbieta Burbon, Madame Première, Madame Infante (14 sierpnia 1727 – 6 grudnia 1759) - najstarsza córka króla Francji - Ludwika XV i jego żony - Marii Leszczyńskiej. Była bliźniaczą siostrą Henrietty Anny. Poślubiła Filipa I, księcia Parmy - najmłodszego syna króla Hiszpanii - Filipa V. Z jej licznego rodzeństwa oprócz niej, tylko jej młodszy brat - Ludwik Ferdynand się ożenił.

Ludwika Elżbieta i jej bliźniaczka urodziły się w Wersalu. Ludwika Elżbieta od urodzenia znana była Madame Première, ale jej ojciec nazywał ją Babette. Jej zaręczyny z księciem Filipem zostały ogłoszone już w lutym 1739 - kiedy narzeczona miała zaledwie 12 lat. Jej przyszły mąż był trzecim synem Filipa V i jego żony - Elżbiety Farnese, trzecim żyjącym synem. Ojcowie Ludwiki Elżbiety i Filipa byli kuzynami, ich ślub zaś miał scementować jeszcze katolickie przymierze przeciw protestantom, ale dla strony francuskiej nie był on zbytnio korzystny - nie było nawet najmniejszej szansy, że trzeci żyjacy syn, zostanie w przyszłości królem. Oficjalne zaręczyny odbyły się jednak 26 sierpnia 1739 i Ludwika Elżbieta otrzymała tytuł Madame Infante. 30 sierpnia cała we łzach opuściła Wersal i swoją ukochaną siostrę bliźniaczkę i udała się do Hiszpanii. Po raz pierwszy spotkała swojego przyszłego męża w Alcalá de Henares (około 30 km od Madrytu), a ich ślub miał miejsce 25 października 1739. To małżeństwo nie należało do szczęśliwych, ale para miała troje dzieci:

• Izabelę Marię Burbon-Parmeńską (1741–1763), żonę Józefa II Habsburga (syna Marii Teresy),
• Ferdynanda Burbon-Parmeńskiego (1751–1802), męża Marii Amalii Habsburg (córki Marii Teresy),
• Marię Ludwikę Burbon-Parmeńską (1751–1819), żonę króla Hiszpanii - Karola IV.

Na hiszpańskim dworze etykiety przestrzegano jeszcze badziej niż na dworze francuskim. Młoda Ludwika Elżbieta spędzała większość czasu bawiąc się lalkami i rozpieszczając swoją córeczkę - młodszą od niej o zaledwie 14 lat. Młoda żona pisała rozpaczliwe listy do swojego ojca, w których opisywała mu swoje nieszczęśliwe życie. Jendak nic to nie pomogło, przeciwnie - w 1745 młodsza siostra księcia Filipa - Maria Teresa Burbon, poślubiła brata Ludwiki Elżbiety. Księżna Parmy wracała do rodzinnego Werslau, kiedy tylko mogła i zostawała tam jak długo tylko mogła. 6 grudnia 1759, w 7 lat po śmierci jej siostry-bliźniaczki, Ludwika Elżbieta zachorowała i zmarła na ospę.

Została pochowana 27 marca 1760 w bazylice Saint-Denis obok Henryki Anny. Ich groby jak wszystkie inne zostały zbeszczeszczone podczas rewolucji francuskiej.