Luis Barragán

Z Wikipedii

Luis Barragán (ur. 9 marca 1902 w Guadalajarze - zm. 22 listopada 1988 w Meksyku) - meksykański architekt, laureat Nagrody Pritzkera w 1980.

Po zakończeniu edukacji wyruszył w podróż po Europie, skupiając się głównie na południowej Hiszpanii, gdzie zapoznaje się z architektura mauretańską, oraz teoriami Ferdynanda Baca- pisarza, architekta i malarza krajobrazu. Po powrocie do rodzinnego kraju projektuje w Guadalajarze kilka domów w stylu międzynarodowym, min. dom Gustawa R. Cristo i Efraina Gonzaleza Luny. W roku 1931 podróżuje po Francji, gdzie uczęszcza na wykłady u Le Corbuisiera , oraz zaznajamia się z wydawanym przez niego czasopismem „L’esprit nouveau”, w którym poruszano problemy postępu we wszystkich dziedzinach. Pismo to wpłynęło znacznie na ukształtowanie się twórczej myśli tego okresu. W 1939 przenosi się do Mexico City , gdzie projektuje kilka domów przy Avenida Praque Mexico i kompleksie Cuauhtemoc (lata 1936-1940). We wczesnych latach 40-tych zaprojektował kilka ogrodów w Mexico City, cztery z nich na Calle Francisco Ramirez, inspirowanych malarstwem Ferdynanda Bac’a. W 1944 realizuje trzy projekty ogrodów przy Avenida San Geronimo w San Angel, i Parque Residential Jardines de El Pedregal de San Aniel w Mexico City. Zwrot w twórczości Barragana następuje , gdy poznaje Jezusa Reyesa Ferreirę („Chucho Reyes)- artystę skupiającego wokół siebie środowisko zajmujące się ludową sztuką Meksyku. Pod jego wpływem, w modernistycznych budynkach Barragana daje się zauważyć wpływy regionalne. W 1945 stworzył plan urbanistyczny dla dzielnicy Pedregal de San Ángel. W 1947 buduje dom przy Calle Francisco Ramirez, przyłączając do niego jeden z zaprojektowanych przez siebie ogrodów. W latach 50-tych wyjeżdża do Maroka i Afryki Północnej, co owocuje wprowadzeniem do jego twórczości wątków architektury afrykańskiej. W 1955 odbudował zabytkowy konwent kapucynów w Tlalpan. Po powrocie projektuje z Merem Cetti dom Pietro Lopeza i dom San Cristobal. Posiadłość San Cristobal i towarzysząca jej stadnina są elementami załozenia w Los Clubes- w skład którego to założenia wchodzi również jedna z bardziej jego znanych fontann „Fuente de los Amantes”. W 1957 rozpoczął projekt wieżowców Naucalpan's Satélite Towers oraz budynku mieszkaniowego Las Arboledas kilka kilometrów do Naucalpan. W 1964 wraz z Sordo Madaleno zaprojektowal budynek mieszkniowy Lomas Verdes. Jedna z najsłynniejszych realizacji Barragana jest pomnik z lat 1957-58 stojący przy Queretaro Highway (Torres de Satelite w Mexico City). Pomnik ma postać kolorowych wież wysokości od 30-tu do 50 metrów, umieszczonych między dwoma ruchliwymi ulicami. Symbolizują one-paradoksalnie- nierozwiązany problem mieszkaniowy stolicy. Ostatni projekt powstaje w 1978- jest to dom Barbary Meyer. W 1980 został wyróżniony nagrodą Pritzkera.

Architektura Barragana charakteryzuje się prostymi bryłami o małych oknach,, grubymi ścianami o jaskrawej kolorystyce i wykorzystaniem lokalnych materiałów.

Barragan o architekturze:

„Moja architektura jest autobiograficzna. Wzego dokonałem pobrzmiewa echo rancha mojego ojca, gzie smędziłem latadzieciństwa i młodosci. W moich pracach zawsze starałem wnieść do współczesnego świata magię tamtych lat> Źródłem inspiracji była dla mnie architektura prowincji meksykańskiej, jej sciany pobielone wapnem, spokój dziedzińców i ogrodów, kolory ulici skromne dostojeństwo placów obramowanych podcieniami portali”

O ogrodach:

„Uwazam, ze architekci powinni raczej projektować ogrody niż budynki-po to, żeby rozwijać w sobie wyczucie piękna, smak i skłonność do sztuk pięknych oraz innych wartości duchowych”

O odrestaurowaniu klasztoru w Tlalpan:

„Jako katolik zwiedzałem opustoszałe dziś monumentalne klasztory , które odziedziczyliśmy po naszych przodkachByłem głęboko wzruszony spokojem,którego doświadczyłem przemierzając te porzucone dziś korytarze, cele i patia. Tak bardzo chciałem, żeby w moich pracach pojawił się ślad tych przezyc. Podstawową sztuką architekta jest sztuka patrzenia, takiego patrzenia, aby jego wizja nie została przygnieciona racjonalną analizą.”

W przemówieniu po otrzymaniu nagrody Pritzkera:

„Niepokoi mnie fakt, ze z publikacji poświęconych architekturze zniknęły słowa: Piękno, Inspiracja, Magia, Zachwyt, Oczarowanie. Dla mnie było one zawsze światłem przewodnim.”

Dom własny i biuro Barragána zbudowane w 1948 w Meksyku zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa kultury prowadzoną przez UNESCO. Bibliografia: "Architektura i Biznes" 2/2004