Lustrzanka jednoobiektywowa
Z Wikipedii
Lustrzanka jednoobiektywowa (ang. SLR, Single Lens Reflex Camera) – aparat fotograficzny wyposażony w jeden obiektyw (1) i wbudowane w korpus lustro (2), które kieruje światło padające przez obiektyw na matówkę (6, gdzie tworzy się obraz fotografowanego obiektu) i dalej, przez pryzmat pentagonalny (7), do wizjera (8). Są również modele, zwłaszcza starszych aparatów średnioformatowych, w których obraz na matówce obserwuje się bezpośrednio z góry, bez pryzmatu i wizjera.
Wyjątek stanowią aparaty z nieruchomym lustrem półprzepuszczalnym: część światła odbija się od lustra i trafia przez pryzmat do wizjera, a część od początku pada na migawkę (zaś po jej otwarciu – na kliszę). Taka konstrukcja znacząco zmniejsza opóźnienie między wciśnięciem spustu, a otwarciem migawki aparatu. Eliminuje także drgania pochodzące od podnoszącego się lustra, w momencie wykonywania zdjęcia, co ma duże znaczenie przy średnich czasach naświetlania (od ok. 1/60 s do ok. 1s). Podobny efekt uzyskuje się stosując mechanizm blokady podniesionego lustra przed zrobieniem zdjęcia.
W lustrzankach jednoobiektywowych stosuje się zazwyczaj migawki szczelinowe, metalowe (rzadziej płócienne), o przebiegu pionowym (rzadziej poziomym), umieszczone za lustrem, jak najbliżej błony światłoczułej. Najbardziej popularnym formatem jest format małoobrazkowy (na perforowanej błonie o szerokości 35 mm naświetlana jest klatka o rozmiarach 24x36 mm), ale produkuje się również jednoobiektywowe lustrzanki średnioformatowe (format klatki 45x60, 60x60 lub 60x70 mm).
Często spotykaną (choć nie obowiązkową) cechą lustrzanek jednoobiektywowych jest również możliwość stosowania wymiennych obiektywów.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu fotografii.
