Mała Wysoka
Z Wikipedii
Współrzędne: zobacz na mapie
| Mała Wysoka | |
 Mała Wysoka widok z podejścia na szczyt. |
|
| Państwo | Słowacja, Europa |
| Pasmo | Tatry, Karpaty |
| Wysokość | 2 429 m n.p.m. |
| Szerokość geograficzna | 20°07' 35'' N |
| Długość geograficzna | 49°10' 29'' E |
| Data zdobycia | 1888 |
| Zdobyta przez | Janusz Chmielowski, Jędrzej Marusarz-Jarząbek |
Mała Wysoka (słow. Východná Vysoká) – słowacki szczyt w głównej grani Tatr o wysokości 2429 m n.p.m. położony pomiędzy przełęczami: Polski Grzebień (Poľský hrebeň) i Rohatka (Príelom). Szczyt jest zwornikiem dla odchodzącej w kierunku południowo-wschodnim długiej grani bocznej z licznymi, krótkimi odgałęzieniami. Grań boczna rozdziela doliny Dolina Staroleśna (Veľká Studená dolina) i Wielicką (Velická dolina). Po rozgałęzieniu na szczycie Staroleśnym (Bradavica) ramiona grani obejmują wcinającą się pomiędzy nie niewielką Dolinę Sławkowską (Slavkovská dolina).
Mała Wysoka jest dostępna dla turystów z przełęczy Polski Grzebień. Szlak został zabezpieczony w 1892. Pierwsi turyści byli na szczycie już 1888 latem, zimą w 1910. Panorama ze szczytu na trzy wielkie doliny: Białej Wody, Wielicką i Staroleśną oraz otaczające je granie należy do najpiękniejszych widoków w Tatrach. Nazwa Mała Wysoka związana jest z dawną nazwą Staroleśnego Szczytu – Wysoka. Na początku XX wieku słowacką nazwę Malá Vysoká zmieniono na Východná Vysoká.
