Małgorzata z Szamotuł
Z Wikipedii
Małgorzata z Szamotuł (zm. 5 listopada 1464 r., Racibórz), księżna bełska w 1442 r., księżna raciborska w latach 1445-1456 (jako żona Wacława II i 1456-1464 (jako najpierw regentka, potem współrządca syna Jana V.
Małgorzata była córką kasztelana międzyrzeckiego i starosty ruskiego Wincentego z Szamotuł, oraz nieznanego pochodzenia Anny.
Będąc dziedziczką olbrzymiego majątku ojca o rękę Małgorzaty zaczął starać się książę bełski z dynastii Piastów Kazimierz II. Uroczysty ślub młodej pary odbył się 22 czerwca 1442 r. w Turobinie. Już 15 września 1442 r. księciu bełskiemu niespodziewanie się zmarło na panującą w okolicy zarazę. Małżeństwo to było bezdzietne. Po tym wydarzeniu Małgorzata wróciła do rodzinnych posiadłości na Rusi.
Na przełomie 1444 i 1445 r. córka Wincentego z Szamotuł ponownie wyszła za mąż za przedstawiciela książęcego rodu. Tym razem jej wybrańcem był Przemyślida książę raciborski Wacław II. Od tego momentu Małgorzata przyjęła tytuł księżny raciborskiej, aktywnie wspierając politykę męża, zwłaszcza ułatwiając mu kontakty z Polską. Przejawem bliskich stosunków z Krakowem był np. udział Małgorzaty i Wacława II w koronacji Kazimierza IV Jagiellończyka w 1447r.
29 października 1456 r. Małgorzata owdowiała po raz drugi. Z małżeństwa z Wacławem II doczekała się syna Jana V, oraz córki: Katarzynę (wydaną potem za kasztelana nakielskiego Władysława z Danaborza), Helenę (żonę kasztelana międzyrzeckiego Jana Ostroroga), oraz Annę Z powodu małoletniości syna objęła na kilka lat regencję w księstwie, utrzymując realny wpływ na władzę nawet po osiągnięciu przez niego pełnoletności.
Małgorzata z Szamotuł zmarła 5 listopada 1464 r. i została pochowana w klasztorze dominikanek w Raciborzu.
