Maksymilian Gierymski
Z Wikipedii
Maksymilian Gierymski (ur. 9 października 1846 w Warszawie, zm. 16 września 1874 w Reichenhall w Bawarii), polski malarz, starszy brat Aleksandra Gierymskiego.
Jako siedemnastolatek uczestniczył w powstaniu styczniowym, z którego czerpał później wiele motywów do swoich obrazów. Początkowo kształcił się w Warszawie, a w 1867 roku otrzymał stypendium rządowe, dzięki któremu wyjechał do Monachium, gdzie wstąpił do Akademii Sztuk Pięknych. W Monachium wraz z innymi polskimi malarzami tworzył grupę monachijską.
Dokonania artystyczne Maksymiliana Gierymskiego wyróżniają go w polskim malarstwie realistycznym XIX wieku. Był znakomitym twórcą scen batalistycznych i rodzajowych, jego twórczość najlepiej przedstawia się w pejzażu.
Jego twórczość w pełni zaakceptowano w Europie Zachodniej, a w Polsce w XIX wieku nie zyskał ani aprobaty ani popularności. Zyskał nagrody na wystawach w Monachium (1869) i Berlinie (1872).
[edytuj] Bibliografia
- Maciej Masłowski, Maksymilian Gierymski i jego czasy, Warszawa 1970, wyd. PIW (2. wydanie – 1976)
[edytuj] Znane dzieła
- Pogrzeb w małym miasteczku (1868)
- Wyjazd na polowanie (1871)
- Patrol powstańczy (1872)
- Pikieta
- Pochód Kozaków
- Alarm w obozie powstańczym (1872)
- Krajobraz leśny
- Krajobraz z chatą i zaprzęgiem"
- Potyczka z Tatarami
- Rekonesans huzarów austriackich
