Mania wielkości

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Mania wielkości
Oryginalny tytuł	Le folie des grandeurs
Gatunek filmu	komedia
Kraj	Francja
Data premiery	8 grudnia 1971
Czas trwania	105 min
Reżyseria	Gerard Oury
Scenariusz	Gerard Oury
Główne role	Louis de Funes Yves Montand Alice Sapritch Karin Schubert Alberto de Mendoza
Muzyka	Michel Polnareff
Zdjęcia	Henri Decae
Scenografia	Georgees Wakhevitch
Kostiumy	Huberto Cornejo
Montaż	Albert Jurgenson
Język	francuski
Od lat	6
Strona IMDb

Mania wielkości - francuska komedia kostiumowa z 1971. Jedna ze sztandarowych kreacji filmowych Louisa de Funes.

[edytuj] Obsada

Louis de Funès - Don Salluste de Bazan
Yves Montand - Blaze
Alice Sapritch - Dona Juana, ochmistrzyni
Karin Schubert - królowa
Alberto de Mendoza - król
Don Jaime de Mora y Aragon - grand Hiszpanii
Eduardo Fajardo - grand Hiszpanii
Antonio Pica - grand Hiszpanii
Joaquín Solís - grand Hiszpanii
Venantino Venantini - grand Hiszpanii, Del Basto
Gabriele Tinti - Don Cesar
Paul Préboist - niemowa
Léopoldo Triestre - Guiseppe, konstruktor bomby
Robert Le Béal - szambelan

[edytuj] Fabuła

Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Akcja filmu rozgrywa w XVII-wiecznej Andaluzji. Poborca podatkowy króla Hiszpanii jest wyjątkową kanalią. Urzędników skarbowych nikt z reguły nie darzy miłością, ale krwiopijca don Salluste (Louis de Funes), daje szczególnie dużo powodów do nienawiści. Pędzi on w swej karocy przez pełne kurzu drogi w towarzystwie ubarnych na czarno jeźdźców. Samo jego pojawienie się budzi przerażenie wśród mijanych chłopów, gdyż Salluste okrutnie ich gnębi i pozbawia ostatniego grosza.

W ślad za nim podąża jego pomocnik, Blaze (Yves Montand), człowiek o dobrym sercu, będący całkowitym przeciwieństwem bezwzględnego poborcy, który kocha nie tylko uciemiężonych podatników ale i... młodą królową. Królowa, nie znająca hiszpańskiego, jasnowłosa Niemka z Bawarii, czuje się na hiszpańskim dworze nieco osamotniona. Król często wyjeżdża zostawiając ją na pastwę wrednej ochmistrzyni.

Tymczasem na dworze wybucha skandal. Jedna z dam dworu oskarża don Salluste'a o uwiedzenie jej, czego dowodem ma być demonstrowane publicznie niemowlę. Nie wydaje się, by poborca miał jakieś szanse być faktycznym ojcem bobasa, niemniej zostaje uznany winnym i srodze ukarany. Jego majątek zostaje skonfiskowany, ordery i przywileje odebrane, a sam Salluste wypędzony z dworu. Żeby tego było mało, zmuszony jest dodatkowo złozyć śluby czystości i ubóstwa.

Poborca przysięga zemstę. Odnajduje swego krewniaka Cesara, niebieskiego ptaka i drobnego łotrzyka i proponuje mu układ. Salluste pomoże mu odzyskać utracone szlachectwo, w zamian za co młodzian uwiedzie królową. Poborca powiadomi króla, że jest on rogaczem, król wygna niewierną małżonkę i przywróci swego dobroczyńcę, don Sallusta do łask. Bratanek, czego łatwo się spodziewać, odmawia wujowi. Za karę zostaje wieć sprzedany w niewolę afrykańskim Berberom.

Salluste nie rezygnuje ze spisku. Miejsce Cesara ma w nim zająć służący Blaze. Przedstawia go na dworze jako Cesara, który dopiero co wrócił z Ameryki. Cesar-służący szybko zyskuje zaufanie królewskiej pary, odkrywając przez przypadek antypaństwowy spisek. W nagrodę dostaje Order Złotego Runa i zostaje mianowany ministrem finansów. Ma zatem możliwość zbliżenia się do swej ukochanej królowej.

Don Salluste obserwuje wszystko z daleka. Jego plan zostaje jednak poważnie zagrożony, gdyż przeciw nowemu ministrowi szykowany jest zamach. Salluste musi działać. Aby nic nie spaliło na panewce, za pomocą gadającej papugi chce umówić Cesara z królową w jednej z miejskich gospód i anonimowo powiadomić o tym króla. Ptak jednak myli okna, wlatuje tam gdzie nie powinien i wywołuje nowe kłopoty. W dodatku niespodziewanie z Afryki powraca prawdziwy Cesar. Jak się jednak okaże, afrykańskie piaski pustyni nie znikną tak szybko z ekranu...

[edytuj] Info

Film zgromadził we Francji przed ekranami kin aż 5,56 mln widzów.
Pierwotny tytuł filmu brzmiał Les Sombres Heros, a scenariusz przewidziany był dla de Funesa i Bourvila. Jednakże po śmierci tego ostaniego we wrześniu 1970, reżyser zmienił tytuł i fabułę, a rolę Blaza powierzył Yves'owi Montandowi.
Mania wielkości oparta została na powieści Victora Hugo z 1838 o tytule Ruy Blas, opowiadającej o miłości zwykłego poddanego do pięknej królowej.
Większość scen filmu kręcona była w Hiszpanii, ekipa filmowa wykorzystała krajobarzy i zabytki Grenady (Alhambra), Almerii, Barcelony, Toledo, Segowii, Madrytu i Sewilii. Pozostałe w studiu w Saint-Maurice we Francji.
Karin Schubert, aktorka grająca postać królowej, zrobiła także karierę w branży erotycznej i w 1986 zagrała w filmie pornograficznym.
Do sceny striptizu aktorce Alice Sapritch, grającą starą ochmistrzynię donę Juanę, lekcji udzielała zawodowa striptizerka z paryskiego nocnego klubu Crazy Horse, Sophia Palladium. W pewnych momentach zastąpiła nawet aktorkę.