Martin Gardner

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Martin Gardner (ur. 21 października 1914, w Tulsie w stanie Oklahoma) - amerykański dziennikarz i popularyzator nauki. Specjalizuje się w matematyce rekreacyjnej, ale interesuje się również pseudonauką, literaturą (szczególnie twórczością Lewisa Carrolla), filozofią i religią. W latach 1956-1981 był autorem działu Gry matematyczne (Mathematical Games) w Scientific American.

[edytuj] Matematyka rekreacyjna

Martin Gardner niemal samodzielnie wykreował i podtrzymywał przez długi czas zainteresowanie matematyką rekreacyjną w Stanach Zjednoczonych. Najbardziej znany jest jako dziennikarz naukowy i autor - przez kilka dekad - prac popularyzujących matematykę, szczególnie w ramach działu Mathematical Games w Scientific American. Dział ten redagował w latach 1956-1981, wprowadzając do szerokiego obiegu takie tematy jak:

Grę w życie Johna Conwaya
Tangram
parkiet Penrose'a
kryptoanalizę/kryptografię z kluczem publicznym/ szyfry z "tylnym wejściem"/ problem kryptograficzny RSA-129
prace M.C. Eschera
Fraktale
Polyomino
kostkę Soma
Grę planszową Hex

W 1981 r., gdy Gardner przeszedł na emeryturę, dział ten zastąpiły Metamagical Themes (anagram poprzedniego tytułu) autorstwa Douglasa Hofstadtera.

[edytuj] Pseudonauka

Poprzez swe wieloletnie poszukiwania, nieprzeciętną wiedzę i bezkompromisowe podejście do tematu Gardner zdobył opinię jednego z czołowych polemistów z pseudonauką w drugiej połowie XX wieku. Jego książka Fads and Fallacies in the Name of Science (pierwsze wydanie 1952, drugie 1957), wydana w Polsce pod tytułem Pseudonauka i pseudouczeni (w 1966, z pominięciem rozdziału o łysenkiźmie) to klasyczna, fundamentalna pozycja sceptycyzmu naukowego. Poddał on tam pod osąd takie idee jak fletcheryzm, kreacjonizm, pomysły Charlesa Forta, Rudolfa Steinera, dianetykę, radiestezję, UFO, postrzeganie pozazmysłowe i psychokinezę. Książka ta, jak również kolejne (np. Science: Good, Bad and Bogus, 1981; Order and Surprise, 1983) przysporzyła mu wielu antagonistów wśród pseudonaukowców, z którymi często (publicznie i prywatnie) polemizował przez dziesięciolecia.

W 1976 r. współtworzył Komitet Naukowego Badania Rzekomych Zjawisk Paranormalnych (Committee for the Scientific Investigation of Claims of the Paranormal, CSICOP, ) a od 1983 do 2002 r. redagował dział Notatki o pograniczu nauki (Notes of a Fringe Watcher) w periodyku Skeptical Inquirer wydawanym przez tę organizację. Artykuły te zebrano w pięciu książkach: New Age: Notes of a Fringe Watcher (New Age: notatki o pograniczu nauki, 1988), On the Wild Side (1992), Weird Water and Fuzzy Logic (1996), Did Adam and Eve Have Navels (2000) oraz Are Universes Thicker than Blackberries (2003).

[edytuj] Ciekawostki

planetoida (2587) Gardner nosi jego imię.

Gardner czasami używał pseudonimów "Uriah Fuller" (parodia Uri Gellera, którego Gardner uważa za oszusta), "Armand T. Ringer", "Dr. Irving Joshua Matrix" i "George Groth". Pod pseudonimem Uriah Fuller napisał Confessions of a Psychic ("Wyznania medium") oraz Further Confessions of a Psychic, dwie prywatnie wydane książeczki wyjaśniające jak tak zwane medium dokonuje swych "pozornie niemożliwych wyczynów paranormalnych".

Nieregularnie organizowane są konferencje ludzi podzielających jego zainteresowania, znane jako Gatherings for Gardner. Pierwsza miała miejsce w 1993 r.