Midrasz
Z Wikipedii
Midrasz (hebr. badać, dociekać, głosić) - jedna z metod interpretacji i komentowania Biblii hebrajskiej za pomocą sentencji, objaśnień lub przypowieści, łącząca dydaktykę z formą osobistych przemyśleń autora. Midrasze, jako przekaz ustny, powstawały głównie między II i IV w. W takiej formie zostały wykorzystane przy tworzeniu Talmudu. Midrasze w formie pisanej istnieją od XI wieku.
Istnieje podział midraszy na:
- halachiczne - podające prawne normy postępowania wywiedzione z Tory pisanej,
- hagadyczne - mające na celu zgłębienie moralnego i etycznego podłoża tekstów biblijnych.
Paweł z Tarsu, w swoich listach, poświadcza znajomość wielu midraszy: chrzest pokolenia przebywającego na pustyni (1Kor 10,1n), skała towarzysząca Izraelitom na pustyni (1Kor 10,4), zwiedzenie Ewy przez węża (2Kor 11,3), obecność i pomoc aniołów przy nadawaniu Prawa na Synaju (Ga 3,19), prześladowanie Izaaka prez Izmaela (Ga 4,29).
[edytuj] Zobacz też
- zob. Joachim Gnilka, Paweł z Tarsu, Kraków 2001, ISBN 83-7221-283-X, s.38.
