Milleryt

Z Wikipedii

Milleryt – minerał z gromady siarczków, ruda niklu. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich. Odkryty został w 1845 r.

Milleryt nazwano na cześć angielskiego mineraloga i krystalografa Williama Hallowesa Millera (1801-1880).

Spis treści 1 Właściwości 2 Występowanie 3 Zastosowanie: 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Właściwości

• Wzór chemiczny: NiS – siarczek niklu
• Barwa: mosiężnożółta, zielonawa
• Układ krystalograficzny: trygonalny
• Gęstość: 5,3 - 5,5 g/cm³
• Twardość w skali Mohsa: 3 - 3,5
• Łupliwość: doskonała
• Przełam: muszlowy, zadziorowaty
• Połysk: metaliczny, jedwabisty (skupienia włókniste)
• Rysa: zielonoczarna

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju słupkowym, igiełkowym, włoskowym. Najdłuższe, igiełkowo wykształcone kryształy osiągają 15 cm. Kryształy wykazują poprzeczne prążkowanie. Występuje w skupieniach ziarnistych, groniastych, kulistych, promienistych. Doskonale wykształcone kryształy bywają spotykane w druzach i szczelinach skalnych. Jest kruchy, nieprzezroczysty, stanowi składnik niektórych żył kruszcowych. Współwystępuje z dolomitem, syderytem, galeną, pirytem, chalkopirytem.

[edytuj] Występowanie

Minerał wtórny powstały z przeobrażenia innych siarczków np. pentlandytu. Pojawia sie w formie lamelkowatych zrostów z innymi kruszcami Ni i Co. Także produkt ekshalacji wulkanicznych – stwierdzony wśród produktów ekshalacji Wezuwiusza. Najczęściej spotykany wśród piaskowców, łupków ilastych, wapieni i dolomitów.

Miejsca występowania: Milleryt występuje w:

• Austrii – (Karyntia, Salzburg, Styria, Tyrol),
• Niemczech – (Badenia-Wirtembergia, Bawaria, Hesja, Dolna Saksonia, Nadrenia-Westfalia, Nadrenia-Palatynat, Saksonia, Saksonia-Anhalt, Turyngia),
• Wielkiej Brytanii – (Anglia, Walia, Szkocja),
• Stanach Zjednoczonych – (Alaska, Arizona, Arkansas, Kalifornia, Kolorado, Illinois, Indiana, Iowa, Kentucky, Maryland, Michigan, Missouri, Montana, Nevada, New Jersey, Nowy Jork, Nowy Meksyk, Pensylwania, Vermont, Dakota Południowa, Wirginia, Waszyngton, Wisconsin),
• Argentynie, Australii,
• Brazylii, Kanadzie, Chinach, Demokratycznej Republice Konga, Czechach, Finlandii,
• Ghanie, Indiach, Irlandii, Japonii, Meksyku, Maroku, Norwegii, Omanie, Rosji, RPA, Hiszpanii, Szwajcarii, Turcji,
• na Ukrainie, Słowacji, Nowej Kaledonii, Węgrzech we Włoszech i we Francji.

W Polsce: – spotykany w piaskowcach i łupkach ogniotrawałych w Nowej Rudzie, w ziarnistych dolomitach Woliborza k. Kłodzka, w ilmenicie w Męcince k. Jawora (Dolny Śląsk) oraz w złożach miedzi np. w kopalni Rudna.

[edytuj] Zastosowanie:

• nie ma praktycznego znaczenia (ze względu na rzadkość występowania)
• stanowi wyjątkowo atrakcyjny i poszukiwany kamień kolekcjonerski

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Galeria: – [1], [2]

• Artykuły: [3], [4]