Muzyka poważna
Z Wikipedii
Należy w nim poprawić: definicja wstępna, styl.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Rozróżnienie na muzykę poważną i rozrywkową jest stosunkowo świeże i w dodatku zupełnie sztuczne. Właściwie każda forma muzyki może należeć do jednej lub drugiej kategorii. Można sobie wyobrazić, że podział na te dwie kategorie jest równie stary jak sztuka, bo prawdopodobnie już u jej zarania istniała muzyka "do tańczenia i słuchania", czyli rozrywkowa, oraz muzyka obrzędowa, czyli poważna, choć obie pełniły wówczas funkcję użytkową. W różnych okresach rozwoju sztuki muzycznej kategorie te zyskiwały lub traciły na znaczeniu, jednakże zawsze współistniały, często różniąc się znacznie stopniem skomplikowania formy i złożonością. Muzykę rozrywkową charakteryzowała pewna ludyczność, spontaniczność i swoboda, a muzykę poważną większe przywiązanie do zasad i podporządkowanie panującym trendom. Dziś mianem muzyki rozrywkowej nazywa się wszystkie formy muzyki użytkowej (jazz, pop, rock, wodewil, musical), natomiast do miana muzyki poważnej pretendują utwory koncertowe i sceniczne (koncert, opera, operetka, msza). Nadal jednak można uznać ten podział za sztuczny, jako że niektóre utwory muzyki rozrywkowej mają tak rozbudowaną formę, że w zasadzie można by je zaliczyć do muzyki poważnej, a już na pewno do muzyki stojącej na pograniczu tego sztucznego podziału (patrz Krzysztof Komeda lub progresywny rock).
Chronologiczny podział muzyki poważnej opiera się na tych samych założeniach co chronologia epok literackich. Podział ten uwzględnia nie tylko zasadnicze różnice w cechach muzyki poszczególnych epok, lecz także jej cel oraz rolę i pozycje jej twórcy - kompozytora.
