Narmacil II
Z Wikipedii
Narmacil II – fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Wzmianki o nim znajduje się w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni i w Niedokończonych opowieściach.
Postać ta nie pojawia się w ekranizacji powieści (reżyseria Peter Jackson).
Nie należy mylić tej postaci z inną – Narmacilem I, wcześniejszym królem Gondoru.
- W angielskim oryginale – Narmacil II
- Przekład Marii Skibniewskiej – Narmacil II (Narmakil)[1]
- Przekład Jerzego Łozińskiego – Narmakil II
- Przekład Marii i Cezarego Frąców – Narmacil II
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Narmacil II (ur.? rok Trzeciej Ery – zm. 1856 rok Trzeciej Ery) – Dúnadan, dwudziesty dziewiąty król Gondoru. Jego ojcem był Telumehtar. Na tron wstąpił w 1850 roku. Panował tylko 6 lat. Już w następnym roku atakować królestwo zaczęli nowi wrogowie – Woźnicy. W 1856 roku zorganizowali wielki najazd na Gondor i podbili południowo-wschodnią część Rhovanionu. Narmacil próbował ich pokonać, lecz mimo wsparcia Nortów (pod wodzą Marhariego) poniósł klęskę i zginął w bitwie na Równinach. Jego następcą był Calimehtar.
Imię Narmacil pochodzi z języka quenya i znaczy w tej mowie (prawdopodobnie) Miecz słońca.
| Poprzednik Telumehtar |
Królowie Gondoru | Następca Calimehtar |
[edytuj] Przypis
- ↑ Ta forma tylko w starych wydaniach Władcy pierścieni.
