Dúnedainowie
Z Wikipedii
Dúnedainowie (sind. ludzie z zachodu; l. poj. Dúnadan) lub Ludzie z Westernesse, był to lud z fikcyjnego świata Śródziemia stworzonego przez J.R.R. Tolkiena.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Dúnedainowie byli Númenorejczykami, którzy przeżyli zatopienie przez Valarów wyspy Númenor w 3319 roku Drugiej Ery, spowodowane złamaniem przez króla Ar-Pharazôna zakazu Valarów i jego przybyciem do Valinoru.
Upadek Númenoru przetrwały dwie grupy: "Czarni Númenorejczycy" oraz "Wierni", którzy prowadzeni przez Elendila dotarli do Eriadoru i założyli dwa królestwa: Gondor oraz Arnor. Po upadku Arthedainu, część z zamieszkujących go Dúnedainów zostało Strażnikami Północy. Z czasem Dúnedainowie zmieszali się z miejscową ludnością, co (oprócz zepsucia moralnego samych Dúnedainów) spowodowało z czasem m.in. skrócenie ich życia. Dúnedainowie używali języków westron i sindarin. Więcej informacji o tym rodzie można znaleźć w Księdze Niedokończonych Opowieści J.R.R Tolkiena.
