Notacja Łukasiewicza
Z Wikipedii
Notacja Łukasiewicza w logice – notacja beznawiasowa w zapisach logiki zdań, stworzona na początku lat dwudziestych XX wieku przez Jana Łukasiewicza. Znana również jako notacja polska rachunku zdań, w przeciwieństwie do zapisów używanych, m.in., przez klasyczne dzieło formalizmu logicznego Principia Mathematica Bertranda Russella i A. N. Whiteheada.
- N – negacja (np. 'nieprawda że p')
- C – implikacja (Cpq, 'jeżeli p to q')
- A – alternatywa (Apq, 'p lub q')
- D – dysjunkcja (tzw. operacja Sheffera) (Dpq, 'p albo q')
- K – koniunkcja (Kpq, 'p i q')
- E – równoważność (Epq, 'p wtedy, i tylko wtedy gdy q')
Przykład formuły: CCKppqq, czyli jeżeli p i p, to q, to q.
Literatura: T.Czeżowski, Logika, PWN, 1968.
Zobacz też: notacja polska, prawa rachunku zdań, wnioskowanie.
