Notacja polska
Z Wikipedii
Notacja polska, zapis przedrostkowy, Notacja Łukasiewicza – sposób zapisu wyrażeń arytmetycznych, podający najpierw operator, a potem operandy (argumenty). Sposób ten przedstawił w 1920 roku polski matematyk Jan Łukasiewicz (por. Notacja Łukasiewicza w logice).
Wyrażenie w notacji polskiej nie wymaga nawiasów, ponieważ przypisanie argumentów do operatorów wynika wprost z ich kolejności w zapisie, o ile z góry znana jest liczba argumentów poszczególnych operatorów.
Na przykład zakładając, że operatory / i + są binarne, zapis w notacji polskiej:
/ 7 + 2 3
interpretuje się jednoznacznie jako równoważny notacji tradycyjnej (zapisowi wrostkowemu):
7 / (2 + 3)
Notacja polska jest bliska naturalnemu sposobowi wyrażania działań, w którym zazwyczaj najpierw podaje się czynność, a następnie dopełnia wyrażenie wskazaniem rzeczy, do których czynność się odnosi. Działanie z przykładu powyżej naturalnie wypowiadamy po polsku:
| "podziel | siedem | przez sumę | dwu | i trzech" |
| / | 7 | + | 2 | 3 |
Stąd zapis przedrostkowy stał się podstawą edukacyjnego języka programowania Logo, Tcl, LISP i wywodzącego się z LISP-a języka Scheme, .
Zobacz też: Odwrotna notacja polska
