Oblężenie Fort Niagara
Z Wikipedii
Oblężenie Fort Niagara Wojna z Francuzami i Indianami |
|||||||||||||||||
Data | 6 lipca-26 lipca 1759 | ||||||||||||||||
Miejsce | niedaleko Youngstown | ||||||||||||||||
Wynik | zwycięstwo brytyjskie | ||||||||||||||||
Terytorium | Nowy Jork (stan), Stany Zjednoczone | ||||||||||||||||
|
Oblężenie Fort Niagara miało miejsce w dniach 6 lipca-26 lipca 1759 roku, podczas Wojny z Francuzami i Indianami, stanowiącej północnoamerykański front wojny siedmioletniej.
Brytyjski atak na Fort Niagara był częścią kampanii likwidowania francuskich umocnienień w okolicach Wielkich Jezior i w dolinie rzeki Ohio - operacji pozwalającej na uderzenie od zachodu na Nową Francję skoordynowane z uderzeniem generała Wolfe od wschodu. Generał Prideaux osiągnął Fort Niagara 6 lipca z 2500 ludźmi. Kapitan Pouchot stworzył w nim silną obronę, która kosztowała życie Prideaux kilka dni po rozpoczęciu oblężenia. Dowództwo sił brytyjskich przejął William Johnson, który przyjął francuską kapitulację 26 lipca.
Fort Niagara upadł, z powodu braku sił do skutecznej obrony umocnień nadgranicznych (generał Montcalm zebrał wszystkie siły Nowej Francji w mieście Quebec w celu przeciwstawienia się decydującemu uderzeniu brytyjskiemu). Zmusiło to Francuzów do opuszczenia bez walki Fortu St. Frédéric a nawet potężnego Fortu Carillon (nazwanego przez Brytyjczyków "Fort Ticonderoga"), który obronił się rok wcześniej. Pomimo, że droga wodna do Montrealu i doliny Rzeki Świętego Wawrzyńca przez Jezioro Champlain teraz została otwarta, francuska obrona Fortu Niagara i w innych miejscach przedłużyła wojnę do następnego roku i pozwaliła siłom francuskim pod wodzą François Gaston de Lévis podjąć w 1760 roku próbę odbicia Quebecu.