Obrona holenderska

Z Wikipedii

Obrona holenderska - otwarcie szachowe charakteryzujące się posunięciami (w notacji algebraicznej):

1.d4 f5

Pierwszą analizę tego otwarcia podał w 1789 roku holenderski szachista Elias Stein (1748-1812). Teoria obrony holenderskiej wiele zawdzięcza mistrzom świata Aleksandrowi Alechinowi i Michaiłowi Botwinnikowi. Z powodzeniem stosowali ją również między innymi Tigran Petrosjan, Bent Larsen i Samuel Reshevsky. Uważana za agresywną ze strony czarnych, nie jest powszechnie stosowana przez silnych arcymistrzów. Czarne wybierają to otwarcie, gdy sytuacja turniejowa zmusza je do omijania remisowych wariantów i zdecydowanej walki o wygraną. Unikają wówczas gambitu hetmańskiego lub obrony słowiańskiej, w których to otwarciach białe mają znacznie więcej okazji do szybkich wymian i forsowania gry na remis lub szybkiego przejścia do końcówki. Obrona holenderska jest również skuteczną bronią przeciw mistrzom gry końcowej, którzy gorzej czują się w skomplikowanych pozycjach.

W pierwszym posunięciu (1...f5) czarne atakują ważne pole e4 i przygotowują atak na królewskim skrzydle. Ruch ten jednak opóźnia rozwój figur i osłabia pozycję króla. Otwarcie jest zatem ryzykowne dla graczy, którzy go dobrze nie znają i nie jest polecane początkującym szachistom. W głównych wariantach białe stosują kontruderzenie w centrum c2-c4 oraz fianchetto na skrzydle królewskim (po ruchu g2-g3 ustawiają białopolowego gońca na polu g2). Przez lata za najsilniejszą dla czarnych kontynuację uważano wariant leningradzki, którego ideą jest rozwinięcie czarnopolowego gońca na przekątną a1-h8 (czyli królewskie fianchetto). Obecnie arcymistrzowie częściej stosują wariant stonewall.

Białe w drugim posunięciu mają do dyspozycji kilka innych możliwości, w tym agresywne gambity Stauntona (2.e4) i Spielmanna (3.g4). Często, zwłaszcza w partiach historycznych, drugim ruchem białych jest 2.g3, ale otwarcie w tym przypadku zazwyczaj transponuje do jednego z podanych poniżej wariantów.

Obrona holenderska jest debiutem zamkniętym. W klasyfikacji encyklopedii otwarć szachowych jest oznaczona kodami ECO A80 - A99.

[edytuj] Warianty

klasyczny	1.d4 f5 2.c4 Sf6 3.g3 e6 4.Gg2 Ge7 5.Sf3 0-0 6.0-0 d6
stonewall	1.d4 f5 2.c4 Sf6 3.g3 e6 4.Gg2 d5
leningradzki	1.d4 f5 2.c4 Sf6 3.g3 g6
gambit Stauntona	1.d4 f5 2.e4
gambit Spielmanna	1.d4 f5 2.Sc3 Sf6 3.g4
wariant Gg5	1.d4 f5 2.Gg5