Oleg Gribanow
Z Wikipedii
Oleg Michajłowicz Gribanow (ur. 1915), generał KGB, oficer radzieckich służb specjalnych (kontrwywiadu: NKWD, NKGB, MGB, KGB), m.in. szef II Zarządu Głównego KGB; zajmował się z ramienia KGB sprawą Olega Pieńkowskiego, pułkownika wywiadu wojskowego GRU, współpracującego z amerykańską Centralną Agencją Wywiadowczą i brytyjską Tajną Służbą Wywiadowczą.
Spis treści |
[edytuj] Służba w organach NKWD/NKGB/MGB/MVD
Swoją służbę w organach bezpieczeństwa rozpoczął w 1938 w Ludowym Komisariacie Spraw Wewnętrznych (NKWD); w czasie II wojny światowej i późniejszych latach pełnił różne obowiązki w NKWD i Ludowym Komisariacie Bezpieczeństwa Państwowego (NKGB). Na wyższe stanowisko przeszedł w 1951, kiedy został zastępcą szefa II Zarządu Głównego (kontrwywiadu) Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego; po likwidacji MGB w 1953 i przejęciu obowiązków należących do tej pory do MGB przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (MVD), Gribanow został zastępcą szefa I Zarządu Głównego (kontrwywiadu) MVD.
[edytuj] Służba w KGB, sprawa płk. Pieńkowskiego
W 1954, po wydzieleniu z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ZSRR policji politycznej i organów bezpieczeństwa byłego MGB, został powołany Komitet Bezpieczeństwa Państwowego (KGB); Gribanow został naczelnikiem II Zarządu Głównego KGB, odpowiedzialnym za bezpieczeństwo wewnętrzne i kontrwywiad. Na tym stanowisku zajmował się m.in. sprawą pułkownika Pieńkowskiego, oficera radzieckiego wywiadu wojskowego GRU, który w dzisiejszych czasach uważany jest za najważniejszego szpiega zimnej wojny oraz szpiega, który uratował świat.
Oleg Gribanow i kierowany przez niego II Zarząd całkiem przypadkowo wpadł na ślad pułkownika Pieńkowskiego. Bogusław Wołoszański w swojej książce Władcy Ognia przedstawił to następująco:
- W sierpniu 1961 roku Iwan Sierow, ówczesny szef GRU, otrzymał pismo od szefa kontrwywiadu KGB generała Olga Gribanowa, w którym była informacja że pułkownik Pieńkowski był w ambasadzie brytyjskiej i nie zameldował o tym w II Zarządzie KGB, i nie złożył wymaganego sprawozdania. Szef GRU machnął ręką na list od Gribanowa i wysłał odpowiedź. (..) List który wysłał szefowi kontrwywiadu, wzburzył adresata. Sierow wyraźnie dawał do zrozumienia, że kontrwywiad powinien zajmować się łapaniem szpiegów, a nie zawracać głowę ludziom zajętym ciężką służbą dla komunizmu. (...) Zapewne gdyby nie impertynencka odpowiedź szef kontrwywiadu (Gribanow) nie wracałby do drobnego uchylenia służbowego popełnionego przez pułkownika Pieńkowskiego. (...) Jednak gdy przeczytał list Sierowa, postanowił dokuczyć jego pupilowi i nakazał rozpoczęcie inwigilacji.
[edytuj] Dalsza służba
Sprawując stanowisko naczelnika II Zarządu Głównego KGB, Gribanow jednocześnie od września 1959 był członkiem kolegium KGB. W 1964 został przesunięty do rezerwy KGB, następnie w 1965 przeszedł na emeryturę.
