Operacja Rolling Thunder
Z Wikipedii
Rolling Thunder - kryptonim kampanii powietrznej nad Wietnamem Północnym podczas wojny wietnamskiej, toczonej przez lotnictwo Stanów Zjednoczonych i Wietnamu Południowego, od 2 marca 1965 do 31 października 1968. Celem kampanii było zniszczenie infrastruktury, zaplecza przemysłowego i obrony przeciwlotniczej Wietnamu Północnego, jak również przerwanie szlaków zaopatrzeniowych sił komunistycznych walczących w Wietnamie Południowym, co ostatecznie miało zmusić Wietnam Północny do wycofania się z wojny. Równolegle prowadzono również szeroko zakrojone bombardowania na terenie Wietnamu Południowego przeciwko działającym tam siłom komunistycznym. Amerykanie nie zauważyli jednak że w Wietnamie praktycznie nie było zaplecza przemysłowego ani infrastruktury-niemal wszystko (łącznie z ryżem) przysyłane było z ChRL i ZSRR.
Podczas masowej kampanii zrzucono 864 tys. ton bomb na terytorium Wietnamu Północnego, i łącznie 1,6 mln ton bomb na terytorium całego Wietnamu (Północnego i Południowego), więcej niż całkowity tonaż bomb zrzucony przez lotnictwo amerykańskie podczas II wojny światowej (1,5 mln ton). Zniszczenia wyrządzone w Wietnamie Północnym były ogromne. Według ocen CIA zginęło tam około 90 tys. Wietnamczyków, w tym 74 tys. cywilów. Pomimo tego operacja nie osiągnęła swojego celu, czego dowodem była szeroko zakrojona Ofensywa Tet przeprowadzona przez siły komunistyczne w Wietnamie Południowym na początku 1968. 31 marca 1968 prezydent Lyndon Johnson ogłosił że ataki na Wietnam Północny będą ograniczone, a cała operacja zakończyła się 31 października 1968.
Amerykanie stracili podczas kampanii ponad 1200 samolotów (750 z USAF i 470 z USN), w tym 919 bezpośrednio w wyniku operacji nad Wietnamem Północnym. Większość tych strat była spowodowana przez artylerię przeciwlotniczą, choć pod koniec kampanii coraz większe straty powodowały rakiety przeciwlotnicze i myśliwce (MiG-21 i MiG-17). Szczególnie straty zadane przez wolniejsze i przestrzałe lecz bardzo zwrotne myśliwce MiG-17 szybkim lecz mało zwrotnym samolotom amerykańskim (szczególnie F-105) były dla Amerykanów szokujące. Doświadczenia te spowodowały gruntowne zmiany w amerykańskiej filozofii projektowania samolotów bojowych i wpłynęły w znaczący sposób na właściwości następnej generacji wysoce zwrotnych myśliwców F-15, F-16 i F-18. Stosunkowo mała skuteczność masowych bombardowań przyśpieszyła z kolei prace nad stworzeniem pocisków i bomb kierowanych nowej generacji (tzw. smart weapons).
Masowe bombardowania Wietnamu Północnego przez lotnictwo amerykańskie rozpoczęły się ponownie w 1972 w ramach operacji Linebacker i Linebacker II.
