P. M. Sayeed

Z Wikipedii

P. M. Sayeed (ur. 10 maja 1941, zm. 18 grudnia 2005 w Seulu), polityk indyjski, wieloletni parlamentarzysta, minister z ramienia Indyjskiego Kongresu Narodowego.

Uzyskał wykształcenie prawnicze po studiach w Mangalore i Mumbaju. W latach 1969-1970 pełnił funkcję sekretarza generalnego Ogólnoindyjskiego Kongresu Młodzieży. W 1967 po raz pierwszy został wybrany do parlamentu (izby niższej Lok Sabha), gdzie był wówczas najmłodszym deputowanym (minimalny wiek dla kandydata to 25 lat); reprezentował w parlamencie rodzinne Lakkadiwy.

Od pierwszego wyboru zasiadał w Lok Sabha nieprzerwanie do 2004, uzyskując mandat w wyborach w 1971, 1976, 1980, 1984, 1989, 1991, 1996, 1998 i 1999. W latach 1998-2004 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego tej izby parlamentu. W 2004 został mianowany członkiem izby wyższej Rajya Sabha.

W rządach kierowanych przez polityków Indyjskiej Partii Kongresowej pełnił wiele funkcji ministerialnych; w latach 1979-1980 był ministrem stanu ds. górnictwa i hutnictwa, 1993-1995 ministrem stanu ds. wewnętrznych, 1995-1996 ministrem stanu ds. informacji i telewizji. W maju 2004 został ministrem energetyki w rządzie Manmohana Singha i pełnił tę funkcję do końca życia.

Był żonaty (z A. B. Rahmath Sayeed, od 1967), miał ośmioro dzieci (syna i siedem córek).