Parsifal (opera)

Z Wikipedii

Parsifal (albo Parzifal, Perceval) - misterium sceniczne w trzech aktach, do którego muzyke skomponował i libretto napisał Ryszard Wagner.

Prapremiera odbyła się 26 lipca 1882 w Bayreuth w Festspielhaus.

[edytuj] Bohaterowie

• Amfortas, panujący król Graala
• Titurel, jego ojciec
• Gurnemanz, rycerz Graala
• Parzifal
• Klingsor, odrzucony rycerz Graala
• Kundry
• zaczarowane dziewczęta Klingsora
• dwaj rycerze Graala
• czterech Giermków
• Głos z Wysokości
• bractwo rycerzy Graala
• młodzieńcy i mali chłopcy
• zaczarowane dziewczęta
• (bohater nieożywiony Graal)

[edytuj] Akcja

AktI . Zakon Graala ma regułę: "Ten, co potrafi oprzeć się miłości zmysłowej, może posiąść cudowną siłę Graala". Klingsor zaś czuł, że nie dorasta do spełnienia tej reguły, co zaś zimplokowało przezeń czyn samokastracji. Pomimo tego czynu wspólnota nie przyjęła go do siebie. Chęć zemsty zaś stała się przyczynkiem do zbudowania zamku roskoszy z cudownym ogrodem i mnóstwem oszałamiających pięknością dziewcząt, którym uległ nawet Amfortas. A jak to się stało? Otóż zamek Klingsora znajduje się nieopodal zamku Graala - Monsalvat. Pierwsza scena rozpoczyna się w półmroku świtania, kiedy to Kundry która została skazana na wieczną tułaczkę i pozbawiona możności płaczu za wyśmiewanie Jezusa na jego drodze krzyżowej,by dostąpić zbawienia musi służyć pokornie rycerzom Graala i przynościć Amfortasowi najlepsze maści, które mają wyleczyć jego ranę. Jednakże na próżno. Gurnemanz poucza giermków, dlaczego rana Amfortasa nie może się zagoić. Następnie wyprawia ich w drogę przypominając o przepowiedni o pojawieniu się prostaczka- wybawcy. Tymczasem nieznajomy młodzieniec wtargnął do zamku i zabił łabędzia. Gurnemanz tłumaczy że to nie była zabawa łowiecka lecz mord na żywej istocie. Chłopiec łamie narzędzie zbrodni. Gurnemanz zabiera go więc na zamek. W odsłonie drugiej akcja rozgrywa się w wielkiej sali zamku Graala. Niestety za każdym razem, gdy Graal jest odsłaniany, rana Amfortasa się powiększa. Rycerze jednak wymagają odprawienia przezeń obrzędów i ten czyni swe obowiązki. Młodzieniec widzi to wszystko, ale nie pojmuje, i nie potrafi mu współczuć. Gurnemanz jest tym zawiedziony. W rezultacie przepędza młodzieńca.

Akt II. Czarodziejski zamek Klingsora, a także ogród. Kundry służy rycerzom Graala, ale jest też wysłanniczką Klingsora. Ten karze jej uwieść młodzieńca. Zaczarowane dziewczęta prawią młodzieńcowi komplementy. Sama Kundry wita go pocałunkiem i wprowadza do zamku nazywa młodzieńca Parzifalem. Rozbudza w nim tym samym chęć poznania swego pochodzenia. Wielkiego smutku, rozstania z matką... W Parzifalu budzi się współczucie do wszystkiego, co żyje. Teraz pojmuje przyczynę cierpień Amfortasa, ale nie ulega Kundry. Klingsor rzuca świętą włócznię za nim, ale ona zawisa nad nim. Wówczas Parzifal rysuje świętą włócznią znak krzyża i czarodziejski ogród znika.

III Akt. Okolica Monsalvat. Wiosna. Amfortas od miesięcy nie odsłaniał Graala. Rycerze z braku duchowego wsparcia świętago kielicha nie wyruszają już w świat nieść pieśni pokoju i miłości. Prowadzą jeno skromne życie eremitów gdzieś w lesie. Parzifal zaś długo wędrował po świecie i zdołał poznać w końcu sam siebie. Teraz powraca na zamek jako Czarny Rycerz. Chce wszystkich zbawić mocą włóczni Amfortasa (Cud Wielkiego Piątku). Gurnemanz prowadzi go na zamek. Najpierw jednak namaszcza owego zbawionego zbawiciela na króla Graala. Zaś pierwszym jego czynem jest chrzest Kundry. W odsłonie drugiej, Ojciec Amfortasa Titurel umarł i rycerze gromadzą się żądając odsłonięcia Graala. Amfortas nie chce jednak poprowadzić świętego obrzędu. Wówczas Parzifal przejmuje urząd królewski i święta włócznią zbawia Amfortasa, uwolniona od grzechu Kundry pada na kolana.