Pies towarzyszący
Z Wikipedii
Pies towarzyszący, pies opiekun (assistance dog, service dog ) – pies specjalnie szkolony w celu pomocy osobom niepełnosprawnym.
- pies przewodnik (guide dog, "seeing eye dog", chien guide d'aveugle): pies szkolony na przewodnika dla niewidomego lub niedowidzącego.
- pies dla niesłyszącego (hearing dog, "hearing ear dog"): pies szkolony w kierunku rozpoznawania odgłosów domowych i wskazywania ich niesłyszącemu, lub niedosłyszącemu.
Specjalnie szkolony jest
- pies opiekun który reaguje w przypadku ataku choroby, lub innych przypadkach medycznych – włączy alarm, sprowadzi do chorego inną osobę, lub ostrzega o zbliżającym się ataku choroby (stwierdzono, że psy wyczuwają np. zbliżający się atak epilepsji).
Typowe zadania wykonywane przez psa towarzyszącego to wyszukiwanie i podawanie przedmiotów, naciskanie przycisków, pociąganie za klamki, sygnalizowanie stanów zagrożenia itp.
Zadania wykonywane przez psa dla niesłyszących polegają na reagowaniu i doprowadzaniu osoby do źródeł dźwięków takich jak dzwonek do drzwi, telefon, zegar do gotowania, sygnał wzywania pomocy, płacz dziecka, budzik. Psy dźwiękach alarmujących o niebezpieczeństwie, takich jak alarm dymowy, pożarowy, o obecności tlenku węgla.
Psy selekcjonowane do asystowania niepełnosprawnym muszą wykazywać chęć wspólpracy z człowiekiem, być zrównoważone, nieagresywne, pozbawione skłonności do dominacji, muszą również umieć przez dłuższą chwilę skupić uwagę na jednej rzeczy. Nie mogą być lękliwe i zbytnio indywidualne.
Szkolenie rozpoczyna się w wieku 10-12 miesięcy i trwa pół roku. Potem odbywa się szkolenie wraz z niepełnosprawnym, dla uwzględnienia jego indywidualnych potrzeb.
Szkoleniem psów zajmują się organizacje skupione w Assistance Dogs Europe
