Piezoelektryczność minerału
Z Wikipedii
Zasugerowano, aby ten artykuł (lub sekcję) zintegrować z artykułem Piezoelektryczność. (dyskusja)
Piezoelektryczność minerału
Piezoelektryczność jest to zdolność niektórych kryształów do zamiany energii mechanicznej w elektryczną, tj. do wytwarzania ładunków elektrycznych pod wpływem nacisku lub rozciągania.
Wielkość ładunku wytworzonego w ten sposób jest wprost proporcjonalna do wielkości przyłożonej siły. Zjawisko to jest odwracalne.
- Własności piezoelektryczne wykazują kryształy należące do 20 różnych klas symetrii.
Najczęściej jednak w technice używane są płytki wycięte z kryształów kwarcu (ukośnie do jednej z polarnych dwukrotnych osi symetrii i równolegle do osi Z).
- Płytki piezoelektryczne wycięte z kwarcu, rzadziej z turmalinu znajdują zastosowanie w radiotechnicznej aparaturze nadawczej do stabilizowania częstości drgań, w aparatach do badania materiałów przy pomocy ultradźwięków (defektoskopia).
- Sprawa kryształów nadających się do wycięcia płytek piezoelektrycznych, jest ważnym specjalnym zagadnieniem poszukiwawczym służb geologicznych. Dzisiaj możliwe jest już otrzymanie takich płytek również syntetycznie.
Zobacz też: właściwości fizyczne i chemiczne minerałów, Przewodność elektryczna minerału, Piroelektryczność minerału
