Potrójnie-Samo Ruch Patriotyczny

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Potrójnie-Samo Ruch Patriotyczny (oficjalnie: Komitet Chińskiego Chrześcijańskiego Potrójnie-Samo Ruchu Patriotycznego; potocznie: Potrójnie-Samo Kościół) i Chińska Rada Chrześcijańska są dwoma prorządowymi ("patriotycznymi") kościelnymi organizacjami w Chińskiej Republice Ludowej . Te dwa kościoły stanowią jedyne legalne ("zarejestrowane") protestanckie kościoły w Chinach kontynentalnych . Mówi się o nich zazwyczaj 'dwa związki'. Istnieje duża liczba podziemnych kościołów domowych w Chinach funkcjonująca poza ramami tych dwóch organizacji.

[edytuj] Historia

W 1951, kantończyk Y. T. Wu (1893-1979) zapoczątkował Potrójnie-Samo Ruch Patriotyczny , który propagował strategię z 'samo-rządzenia, samo-zaopatrzenia, i samo-rozprzestrzeniania' w celu usunięcia cudzoziemskich wpływów z chińskich kościołów. To miało zapewnić komunistyczny rząd, że kościoły będą patriotycznie nastawione do nowopowstałej Chińskiej Republiki Ludowej. Dziwnie brzmiąca nazwa 'Potrójnie-Samo' jest typowym chińskim sposobem skracania 'samo-rządy, samo-poparcie, samo-rozmnażanie'. Formalnie ruch zaczął się w 1954 r.

Trwająca od 1966 do 1976 rewolucja kulturalna zakazała ekspresji życia religijnego chrześcijanom w Chinach. W 1979 na nowo został powołany oficjalny kościół, a w 1980 powtała Rada Chrześcijańska. Dzięki istnieniu Rady, zarejestrowany protestancki kościół uczestniczy w Światowej Radzie Kościołów .

Te dwa stowarzyszenia twierdzą, że chrześcijaństwo w Chinach jest 'post-denominacyjne': dla protestanckich wyznań (denominacji) szeroko rozpowszechnionych w innych częściach świata, w Chinach nie ma miejsca. Mówi się, że chrześcijanie zbierają się w niedzielę każdego tygodnia na nabożeństwie, realizując zasadę wzajemnego poszanowania . Publiczne przedstawicielstwo dwóch stowarzyszeń zazwyczaj jest sprawowane przez K. H. Ting'a (ur. w 1915), anglikańskiego (lub postanglikańskiego) biskupa.

[edytuj] Pochodzenie zasady "Potrójnie-Samo"

Trzy zasady: samo-rządenia się, samo-zaopatrzenia (wsparcie finansowe) i samo-rozprzestrzeniania (lokalne misjonarstwo) po raz pierwszy zostały wysunięte przez Henry Venn'a młodszego , sekretarza generalnego z angielskiej Kościelnej Społeczności Misyjnej w 1841.