Prawa fizyki
Z Wikipedii
Prawa fizyki - pojęcia określające pewien niezmiennik występujący w przyrodzie.
Dobrze sprecyzowane, powszechnie przyjęte, podstawowe i ważne teorie w fizyce są nazywane prawami fizyki. Niektóre podstawowe prawa fizyki zostały sformułowane w formie praw zachowania i są nazywane zasadami, a w celu odróżnienia od innych znaczeń słowa "zasada" zasadami fizycznymi. Większość praw fizyki jest wyrażona w języku matematyki i w prosty sposób przekształca się na prawidłowości wyrażone symbolami matematycznymi.
Ważnym podziałem praw fizyki jest podział na:
- prawa empiryczne - prawa wynikające z analizy doświadczeń, bardzo często mające charakter ekstrapolacji wyników doświadczeń
- prawa teoretyczne - prawa wynikające z wcześniejszych teorii i matematycznej analizy zagadnienia.
Prawa fizyki mają status oparty na doświadczeniu, które jest ich ostatecznym kryterium prawdy. Każde prawo fizyki może być podważone, jeśli znajdzie się doświadczenie, które mu zaprzeczy. W tym sensie prawa fizyki nie mogą być traktowane jako prawdy ostateczne. Ale w większości przypadków nowych praw, nie obalają one poprzednich praw - stare prawa stają się zazwyczaj przypadkiem szczególnym, przybliżeniem lub częścią nowych praw.
Chociaż jak wszystkie naukowe teorie są w zasadzie tymczasowe (obowiązują tylko w pewnym zakresie), ich treść może zmieniać się w wyniku nowych odkryć, w wyniku zmiany definicji (postrzegania) wielkości opisujących je.
Bardzo często prawa czysto empiryczne zmieniają się w prawa teoretyczne w wyniku rozwoju teorii. Dobrym przykładem jest Prawo powszechnego ciążenia sformułowane przez Isaaca Newtona, które pierwotnie było wynikiem obserwacji, lecz wraz z rozwojem teorii fizycznych i matematycznych stało się szczególnym przypadkiem Prawa Gaussa. Doskonałym przykładem prawa czysto teoretycznego jest natomiast szczególna teoria względności - Albert Einstein sformułował ją tylko na podstawie postulatu, że prędkość światła jest niezmiennicza w każdym układzie współrzędnych.
