Prefekt Judei
Z Wikipedii
Prefekt Judei, (łac. praefectus Judeae) — tytuł przysługujący rzymskiemu namiestnikowi Judei w latach 6-41.
Spis treści |
[edytuj] Geneza urzędu
W 6 roku Herod Archelaos stracił godność etnarchy Judei, a cesarz rzymski Oktawian August zamiast powołać jego następcę zdecydował się zamienić jego etnarchię w rzymską prowincję. Jej pierwszym namiestnikiem (prefektem) został Koponiusz.
W 41 roku cesarz Klaudiusz odwołał ze stanowiska prefekta Marullusa i ustanowił królem Judei Heroda Agryppę I. Po śmierci tego ostatniego w 44 roku Judei powróciła bezpośrednio pod panowanie rzymskie, lecz nowy namiestnik - Kaspiusz Fadus - otrzymał tytuł prokuratora (a nie prefekta) Judei.
[edytuj] Kompetencje
- Dowodził rzymskimi siłami zbrojnymi na terenie Judei - pięcioma kohortami piechoty i jednym oddziałem jazdy.
- Luźno podporządkowany legatowi Syrii.
[edytuj] Lista prefektów Judei
- Koponiusz (6-9)
- Marek Antybul (Marcus Ambibulus) (9-12)
- Anniusz Rufus (12-15)
- Waleriusz Gratus (15-26)
- Poncjusz Piłat (26-36)
- Marcellus (36-37)
- Marullus (37-41)
[edytuj] Bibliografia
- Gnilka J., Jezus z Nazaretu. Orędzie i życie, Kraków 1997, ISBN 83-7006-431-0, s. 55-59
- Schlatter A., Geschichte Israels von Alexander dem Grossen bis Hadrian, wyd. 3, Stuttgart 1925
