Prehistoria odkryć geograficznych
Z Wikipedii
Prehistoria odkryć geograficznych dotyczy znajomości geografii przez pierwotne społeczeństwa bądź wczesne cywilizacje, co do której nie istnieją żadne źródła pisane.
Prehistorię odkryć geograficznych można badać tylko i wyłącznie na podstawie odkryć archeologicznych. Występowanie na danym terenie artefaktów obcego pochodzenia świadczy o kontaktach handlowych pomiędzy przestrzennie odizolowanymi społecznościami.
Na przykład:
- Muszle ślimaka z gatunku Columella Rustica, występującego wyłącznie nad Morzem Śródziemnym, znaleziono w jaskiniach Ofnet koło Noerlingen w Niemczech. Znaleziska pochodzą z okresu 8000 do 3000 lat p.n.e.
- Bursztyn z wybrzeży Bałtyckich znany był na Krecie i w Egipcie już w 2500 r. p.n.e. co potwierdzają liczne znaleziska.
- W czwartym tysiącleciu p.n.e. Egipcjanie sprowadzali drewno do budowy statków z lasów Libanu oraz żywicę z krainy Punt znajdującej się w dzisiejszej Somalii.
- Kreteńczycy już w 2500 r. p.n.e. sprowadzali srebro z dzisiejszej południowej Hiszpanii.
- W drugim tysiącleciu p.n.e. kwitła żegluga i wymiana handlowa pomiędzy społecznościami zamieszkującymi wybrzeża Bałtyku.
- Drewno tekowe, rosnące wyłącznie w Indochinach używane było już w czwartym tysiącleciu p.n.e. w Mezopotamii.
Fakty te nie świadczą o bezpośrednich kontaktach pomiędzy odległymi cywilizacjami, lecz przynajmniej o wiedzy o ich istnieniu oraz ich przybliżonej geograficznej lokalizacji. Z całą pewnością jednak świadczą o znajomości geografii terenów i społeczności sąsiedzkich.
Na podstawie znalezisk można odtworzyć starożytne szlaki handlowe. Najbardziej znanym jest szlak bursztynowy wiodący od wybrzeży bałtyckich do środkowej Italii.
- Zobacz też
