Proklos

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Proklos zwany diadochem (Πρόκλος ὁ Διάδοχος, Próklos ho Diádochos) (ur. 412, zm. 485), uczeń Plutarcha i Syrianosa, objął kierownictwo platońskiej Akademii po Domninosie i kierował nią do 485. Starał się stworzyć syntezę systematyzującą całe życie duchowe Greków.

Wyznaczył 3 drogi do prawdy i do Boga:

poprzez filozofię za pomocą rozumu,
poprzez mit za pośrednictwem wyobraźni,
poprzez wiarę, przez bezpośrednie, niewysłowione zjednoczenie z Absolutem.

Struktura tego co niecielesne (hipostaz) według Proklosa:

Jedno (źródło wszystkich bogów).
henady (bogowie najwyżsi).
umysł
- triady inteligibilne, podzielone na dalsze trzy triady (odpowiadające bogom inteligibilnym),
- triady inteligibilno-intelektualne, podzielone na trzy triady (odpowiadające bogom inteligibilno-intelektualnym),
- triady intelektualne, podzielone (odpowiadające bogom intelektualnym).
dusza
dusze boskie (bogowie psychiczni - wśród nich bogowie Olimpu),
dusze demoniczne (aniołowie, demony, herosi),
dusze cząstkowe.

Określił prawo rządzące powstawaniem wszystkich rzeczy, rozumiane jako proces kołowy ustanowiony przez 3 momenty:

przebywanie - pozostawanie, trwanie zasady w sobie,
wychodzenie - wyjście z zasady,
powrót (nawrócenie) - ponowne złączenie z zasadą.

Twierdził, że każda rzeczywistość cielesna i duchowa jest ustanowiona przez:

granicę (kres),
bezkres (nieskończoność),
mieszaninę lub syntezę obydwu powyższych elementów.

Za najważniejszą uważał cnotę teurgiczną, ponieważ to ona umożliwia zjednoczenie z tym, co boskie, utożsamiając ją z wiarą, twierdził, że w niej znajdują się wszystkie inne cnoty.