R-60 (pocisk rakietowy)
Z Wikipedii
| R-60 | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Rosja |
| Producent | OKB "Mołnia"/GosMKB "Wympieł" |
| Typ | powietrze-powietrze |
| Przeznaczenie | przeciwlotnicza krótkiego zasięgu |
| Historia | |
| Data konstrukcji | lata 60. |
| Lata produkcji | 1973 - ?? |
| Użytkowana w latach | 1974 - obecnie |
| Dane techniczne | |
| Długość | 2090 mm |
| Średnica | 120 mm |
| Rozpiętość | 390 mm |
| Prędkość | 2,7 Ma (3304 km/h) |
| Masa | 43,5 kg |
| Masa głowicy | 3,5 kg |
| Typ głowicy | odłamkowo burząca |
| Naprowadzanie | termiczne (IR) |
| Zasięg | 10 km |
| Użytkownicy | |
| Rosja, Polska | |
R-60 — radziecki/rosyjski lekki pocisk rakietowy przeznaczony do zwalczania celów powietrznych na krótkich dystansach, w warunkach walki powietrznej, naprowadzany termicznie (na źródło promieniowania podczerwonego). W nomenklaturze NATO pocisk nosi oznaczenie AA-8 Aphid (ang. - mszyca). Pocisk ten był eksportowany do wielu krajów i nadal pozostaje w uzbrojeniu wielu sił zbrojnych.
[edytuj] Historia
Opracowanie pocisku R-60 rozpoczęto pod koniec lat 60. roku w biurze konstrukcyjnym NPO "Mołnia" (НПО «Молния»), obecnie GosMBK "Wympieł" (ГосМКБ «Вымпел»). Oficjalnie pierwsza wersja pocisku R-60 oznaczona jako R-60T (kod NATO Aphid-A) weszła do uzbrojenia w 1974 roku, jako wyposażenie samolotu myśliwskiego MiG-23.
[edytuj] Konstrukcja pocisku R-60
Pocisk R-60 jest jednym z najmniejszych pocisków klasy powietrze-powietrze na świecie. Całkowita masa wynosi 44 kg z czego 3,7 kg to głowica bojowa z radarowym zapalnikiem zbliżeniowym. Zgodnie ze źródłami rosyjskimi skuteczny zasięg pocisku zawiera się pomiędzy 300 a 4000 metrów, chociaż jako zasięg maksymalny podaje się 10 km przy atakowaniu celów na dużych wysokościach.
pocisków manewrujących. Należy on do pocisków typu wystrzel i zapomnij, co oznacza, że po odpaleniu sam naprowadza się na cel bez konieczności ingerencji w tor jego lotu przez zewnętrzne systemy naprowadzające.
Detektor podczerwieni pocisku jest chłodzony ciekłym gazem w celu zapobieżenia oślepieniu przez odbicia od powierzchni wody i lądu. Kąt przeszukiwania detektora wynosi 60°. Wybór celu może być realizowany poprzez celownik nahełmowy pilota, a skuteczny atak może być przeprowadzony na odległość od 300 metrów do 30 km.
Unowocześniona i wprowadzona w 1982 do uzbrojenia wersja pocisku R-60M (kod NATO Aphid-B) została wyposażona w chłodzony detektor podczerwieni o większej czułości i poszerzonym do 40° kątem śledzenia celu. Nowa wersja pocisku jest zdolna do atakowania celów z jeszcze mniejszej odległości 200 metrów i posiada laserowy zapalnik zbliżeniowy.
Opracowano także wersję pocisku z głowicą zawierającą 1,6 kg uranu, która to masa nie jest wystarczająca do uzyskania masy krytycznej, ale po wybuchu powoduje rozpylenie materiału radioaktywnego i powstanie skażenia.
Wersja eksportowa pocisku R-60MK (kod NATO Aphid-C) może być naprowadzana przy pomocy celownika nahełmowego stosowanego między innymi w samolotach MiG-29.
Od 1999 roku zmodyfikowana wersja pocisku była używana w jugosłowiańskim zestawie przeciwlotniczym M55A3B1.
R-60 stanowi wyposażenie samolotów MiG-21, MiG-25, MiG-27, MiG-29, MiG-31, Su-17/20,22, Su-24, Su-25, Jak-28, Jak-38, Jak-141 oraz śmigłowców bojowych Mi-24 Ka-50. Pomimo wprowadzenia do uzbrojenia nowocześniejszych pocisków R-73, R-60 nadal pozostają w uzbrojeniu wielu armii.
