Regulator PD
Z Wikipedii
Regulator PD (ang. proportional-derivative controller) - w automatyce, regulator składający się z członu proporcjonalnego P o wzmocnieniu Kp oraz różniczkującego D (fizycznie nierealizowalnego) o czasie wyprzedzenia Td. Transmitancję idealnego regulatora PD określa się wzorem:
Działanie członu różniczkującego przeciwdziała szybkim zmianom sygnału błędu, co wpływa stabilizująco na działanie układu regulacji. Pozwala to w pewnej mierze na zwiększenie intensywności działania pozostałych parametrów regulatora.
Regulatory typu PD dają niezerowy uchyb ustalony - tym większy im większe jest wzmocnienie regulatora. Wartość niezerowego uchybu jest opisana wzorem:
gdzie: Ko - wzmocnienie obiektu regulacji, B - wartość skoku sygnału zadanego lub zakłócenia (wówczas B = A·Ko), Kp - wzmocnienie regulatora. [1]
[edytuj] Bibliografia
- ↑ Poradnik Inżyniera Elektryka, tom 1, str. 407