Reprezentacja Chile w piłce nożnej

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Reprezentacja Chile w piłce nożnej

Skrót FIFA

CHI

Przydomek

La Roja

Związek piłkarski

Federación de Fútbol de Chile

Rok założenia

1895

Prezes

Reinaldo Sánchez

Trener

Nelson Acosta od 2005

Najwięcej meczów

Leonel Sánchez (84)

Najwięcej bramek

Marcelo Salas (35)

Pierwszy mecz

Argentyna -

Chile 3-1
(Buenos Aires, Argentyna; 27.05.1910)

Najwyższe zwycięstwo

Chile -

Wenezuela 7-0
(Santiago, Chile; 29.08.1979)

Chile - Armenia 7-0
(Santiago, Chile; 05.01.1997)

Najwyższa porażka

Brazylia -

Chile 7:0
(Rio de Janeiro, Brazylia; 17.09.1959)

Reprezentacja Chile w piłce nożnej siedmiokrotnie startowała w finałach mistrzostw świata, a swój największy sukces osiągnęła w 1962 roku, kiedy w turnieju rozgrywanym na własnym terenie, po wyeliminowaniu Szwajcarii, Włoch, Związku Radzieckiego i Jugosławii, zajęła ostatecznie trzecie miejsce. W półfinale ekipa prowadzona przez trenera Fernando Rierę przegrała 2:4 z późniejszymi triumfatorami Brazylijczykami. Na pocieszenie Chilijczykom pozostała korona króla strzelców dla Leonela Sáncheza.

W czasie kolejnych występów na światowych czempionatach, aż do 1998 roku, reprezentacja żegnała się z turniejem już po fazie grupowej.

Do wstydliwego zdarzenia doszło w czasie eliminacji do Mundialu 1990, we wrześniu 1989 roku. W meczu z Brazylią w Rio de Janeiro, przy stanie 1:0 dla gospodarzy, chilijski bramkarz Roberto Rojas udawał, że został poważnie raniony przez petardę rzuconą przez brazylijskich kibiców. Sztab reprezentacji, licząc na powtórzenie spotkania, odmówił kontynuowania meczu i wyprowadził piłkarzy z boiska. Dopiero po przejrzeniu zapisów wideo, stwierdzono, że petarda upadła daleko od bramkarza i nie mogła zagrozić jego zdrowiu. FIFA podjęła decyzję o dożywotniej dyskwalifikacji Rojasa oraz, jako że spotkanie z Brazylią było ostatnim meczem w eliminacjach do Mundialu 1990, zakazie występów Chile w kwalifikacjach do kolejnych mistrzostw. Ponadto krajowy związek piłki nożnej zwolnił cały sztab szkoleniowy z selekcjonerem Orlando Araveną na czele, a większość najlepszych piłkarzy zrezygnowała z występów w kadrze (np. Juan Carlos Letelier i Jorge Aravena).

W 1998 roku po szesnastoletniej przerwie reprezentacja zagrała na mistrzostwach świata. We Francji nie wygrała żadnego meczu, ale mimo to zdołała awansować z grupy (dzięki trzem remisom – z Włochami 2:2, z Austrią 1:1 i z Kamerunem 1:1). W drugiej rundzie przegrała 1:4 z Brazylią. Wyróżniającymi się zawodnikami tamtej drużyny był duet napastników Iván Zamorano – Marcelo Salas (Salas strzelił w turnieju cztery gole), pomocnik José Luis Sierra oraz bramkarz Nelson Tapia.

We Francji drużynę prowadził Urugwajczyk z chilijskim obywatelstwem Nelson Acosta, który w połowie 2005 roku po raz drugi objął funkcję selekcjonera. Druga kadencja będzie, zdaniem większości obserwatorów, o wiele trudniejsza od pierwszej, ponieważ obecnie reprezentacja jest jedną ze słabszych w Ameryce Południowej. W eliminacjach do Mundialu 2006 zajęła siódme miejsce w dziesięciozespołowej grupie.

Na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney w 2000 roku młodzieżowa reprezentacja Chile zdobyła brązowy medal. Trenerem tamtej drużyny był także Acosta.

Spis treści

1 Udział w mistrzostwach świata
2 Udział w Copa América
3 Znani piłkarze
4 Rekordziści
5 Trenerzy reprezentacji Chile od początku lat 90.
6 Mecze z Polską
7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Udział w mistrzostwach świata

1930 – Pierwsza runda
1934 – Wycofała się z eliminacji
1938 – Nie brała udziału
1950 – Runda grupowa
1954– 1958 – Nie zakwalifikowała się
1962 – III miejsce
1966 – Runda grupowa
1970 – Nie zakwalifikowała się
1974 – Runda grupowa
1978 – Nie zakwalifikowała się
1982 – Runda grupowa
1986 – Nie zakwalifikowała się
1990 – Zdyskwalifikowana
1994 – Zdyskwalifikowana
1998 – 1/8 finału
2002– 2006 – Nie zakwalifikowała się

[edytuj] Udział w Copa América

1916 – IV miejsce
1917 – IV miejsce
1919 – IV miejsce
1920 – IV miejsce
1921 – Wycofała się z turnieju
1922 – V miejsce
1923 – Wycofała się z turnieju
1924 – IV miejsce
1925 – Wycofała się z turnieju
1926 – III miejsce
1927 – Wycofała się z turnieju
1929 – Wycofała się z turnieju
1935 – IV miejsce
1937 – V miejsce
1939 – IV miejsce
1941 – III miejsce
1942 – VI miejsce
1945 – III miejsce
1946 – V miejsce
1947 – IV miejsce
1949 – V miejsce

1953 – IV miejsce
1955 – II miejsce
1956 – II miejsce
1957 – VI miejsce
1959 – V miejsce
1959 – Wycofała się z turnieju
1963 – Wycofała się z turnieju
1967 – III miejsce
1975 – Runda grupowa
1979 – II miejsce
1983 – Runda grupowa
1987 – II miejsce
1989 – Runda grupowa
1991 – III miejsce
1993 – Runda grupowa
1995 – Runda grupowa
1997 – Runda grupowa
1999 – IV miejsce
2001 – Ćwierćfinał
2004 – Runda grupowa

[edytuj] Znani piłkarze

Clarence Acuña
Elías Figueroa
Mark González
David Pizarro
Pedro Reyes
Roberto Rojas
Marcelo Salas
Leonel Sánchez
Nelson Tapia
Iván Zamorano

[edytuj] Rekordziści

Stan na koniec roku 2006.

Najwięcej występów w kadrze

#	Nazwisko	Lata gry w kadrze	Mecze
1	Leonel Sánchez	1955-68	84
2	Nelson Tapia	1994-05	73
3	Alberto Fouilloux	1960-72	70
4	Fabián Estay	1990-01	69
=	Iván Zamorano	1987-01	69
6	Marcelo Salas	1994-05	64
7	Javier Luciano Margas	1990-00	63
8	Marcelo Ramirez	1991-03	62
9	Clarence Acuña	1995-04	61
10	Juan Carlos Letelier	1979-89	57

Najwięcej goli w kadrze

#	Nazwisko	Lata gry w kadrze	Mecze (Gole)
1	Marcelo Salas	1994-05	64 (35)
2	Iván Zamorano	1987-01	69 (34)
3	Carlos Caszely	1969-85	49 (29)
4	Leonel Sánchez	1955-68	84 (23)
5	Jorge Aravena	1983-89	36 (22)
6	Juan Carlos Letelier	1979-89	57 (18)
7	Enrique Hormazábal	1950-63	42 (17)
8	Alberto Fouilloux	1960-72	70 (12)
=	Jaime Ramírez Banda	1954-66	46 (12)
=	Hugo Rubio	1985-92	36 (12)