Reprezentacja Czech w piłce nożnej

Z Wikipedii

Reprezentacja Czech w piłce nożnej

Skrót FIFA	CZE
Przydomek	-
Związek piłkarski	Českomoravský Fotbalový Svaz
Rok założenia	1901
Prezes	Pavel Mokrý
Trener	Karel Brückner od 2002
Najwięcej meczów	Karel Poborský (118)
Najwięcej bramek	Jan Koller (43)
Pierwszy mecz  Węgry - Czechy 2-1 (Budapeszt, Węgry; 05.04.1903)  Turcja - Czechy 1-4 (Stambuł, Turcja; 23.02.1994)
Najwyższe zwycięstwo Czechy -  Andora 8-1 (Liberec, Czechy; 04.06.2005)
Najwyższa porażka  Szwajcaria - Czechy 3-0 (Zurych, Szwajcaria; 20.04.1994)

Krajowy związek piłkarski powstał w 1901 roku. W latach 1923-1993 drużyna narodowa występowała pod flagą Czechosłowacji. Od 1907 Czesi są członkiem FIFA, a od 1954 UEFA.

Po rozpadzie Czechosłowacji reprezentacja Czech w piłce nożnej rozpoczęła występy międzynarodowe w lutym 1994 roku od zwycięskiego 4:1 meczu z Turcją.

Czesi po raz pierwszy na światowym championacie zagrali na Mundialu 2006, ale, mimo zwycięstwa w pierwszym meczu ze Stanami Zjednoczonymi, pozostałe dwa spotkania przegrali (z Ghaną i Włochami) i zakończyli swój udział na fazie grupowej. Za to nieprzerwanie od 1996 roku występują na mistrzostwach Europy, na których osiągnęli zresztą niemałe sukcesy (wicemistrzostwo Europy w 1996 i półfinał w 2004).

W 2002 roku młodzieżowa reprezentacja Czech zdobyła mistrzostwo Europy. Dwa lata wcześniej drużyna prowadzona przez obecnego selekcjonera Karela Brücknera dotarła do finału tej imprezy, w którym przegrała 1:2 z Włochami.

Spis treści 1 Na podium mistrzostw Europy 1.1 1996 rok – wicemistrzostwo Europy 1.2 2004 rok – III-IV miejsce w mistrzostwach Europy 2 Sztab szkoleniowy 3 Udział w mistrzostwach świata 4 Udział w mistrzostwach Europy 5 Znani piłkarze 6 Rekordziści 7 Trenerzy reprezentacji Czech 8 Mecze z Polską 9 Zobacz też 10 Linki zewnętrzne

[edytuj] Na podium mistrzostw Europy

[edytuj] 1996 rok – wicemistrzostwo Europy

Kilka tygodni przed Euro 1996 drużyna prowadzona przez Słowaka Dušana Uhrina nie była zaliczana do grona faworytów turnieju. Anonimowi piłkarze, w większości grający w krajowych klubach, oraz zawirowania historyczne powodowały, że niewielu spodziewało się po niedawno powstałej reprezentacji Czech, że mogłaby chociażby wyjść z grupy, w której oprócz Rosji, znaleźli się wicemistrzowie Europy Niemcy oraz wicemistrzowie świata Włochy.

W pierwszym meczu Czesi, zgodnie z przewidywaniami wielu obserwatorów, przegrali z podopiecznymi Berti Vogtsa 0:2. Zwycięstwo nad Włochami (2:1, po golach Nedvěda i Bejbla) w kolejnym spotkaniu uznano więc za niespodziankę, a przed czeską reprezentacją zarysowała się możliwość awansu z grupy. Wystarczyło w ostatnim meczu wygrać z Rosją i czekać na korzystny wynik meczu Niemcy-Włochy. Wprawdzie Czesi tylko zremisowali, i to bardzo szczęśliwie, bo do '88 minuty przegrywali 2:3, ale jeden punkt wywalczyli również Włosi. Obie drużyny miały po cztery punkty, lecz dzięki lepszemu bilansowi bramkowemu (5-6, przy włoskim 3-3) to Czesi wywalczyli awans z drugiego miejsca. W ćwierćfinale pokonali faworyzowaną Portugalię (1:0), a w półfinale dopiero po rzutach karnych udało im się uporać z Francją (0:0, k. 6:5).

Podstawowe ustawienie reprezentacji Czech w czasie Euro 1996

Kouba Hornak Suchoparek Kadlec Bejbl Latal (Rada) Berger (Šmicer) Nemec Nedvěd Poborský Kuka

W 1996 roku po raz pierwszy na międzynarodowym turnieju wprowadzono zasadę złotego gola w dogrywcę (tzw. nagła śmierć) i to właśnie drużyna Uhrina była jej pierwszą "ofiarą". W pierwszej połowie finałowego meczu z Niemcami utrzymywał się bezbramkowy remis. Pierwszy gol padł dopiero w '59 minucie, a jego strzelcem był Patrik Berger. Jednak trenerską intuicją popisał się niemiecki selekcjoner Berti Vogts, który w '69 minucie wprowadził na boisko Olivera Bierhoffa, a ten najpierw w '73 minucie i później w dogrywce ('95 minuta) przeważył szalę zwycięstwa na korzyść Niemców.

Siłą reprezentacji Czech była przede wszystkim defensywa. Nierzadko trener Uhrin wybierał ustawienie 1-5-4-1, z jednym tylko napastnikiem. Obrońcy – kapitan zespołu Miroslav Kadlec (32 lata, FC Kaiserslautern), Michal Hornak (26, Sparta Praga) i Jan Suchoparek (27, Slavia Praga) oraz dwaj defensywni pomocnicy Radoslav Latal (26, Schalke 04 Gelsenkirchen) i Radek Bejbl (24, Slavia Praga) byli najpewniejszymi filarami drużyny i to na nich w dużej mierze oparta była taktyka całego zespołu. W bramce występował 27-letni Petr Kouba (Sparta Praga), który udane interwencje potrafił przeplatać prostymi błędami (zawinił przy drugim golu Bierhoffa w finale).

Funkcję rozgrywającego pełnił doświadczony Jiři Nemec (30, Schalke 04 Gelsenkirchen), ale największymi gwiazdami stali się w czasie turnieju wcześniej nikomu nie znani, młodzi i nieograni na europejskich boiskach – Patrik Berger (23, Borussia Dortmund), Vladimír Šmicer (23, Slavia Praga) i przede wszystkim – Pavel Nedvěd (24, Sparta Praga) i Karel Poborský (24, Slavia Praga), którzy wspólnie konstruowali każdą ofensywną akcję zespołu. Poborský równie dobrze mógł występować w ataku, jak i tuż za napastnikiem, którym był Pavel Kuka (28, FC Kaiserslautern).

Po wielkim sukcesie, jakim było wicemistrzostwo Europy, nastąpiło coś, co dziennikarze nazwali "wyprzedażą srebra". Przed angielskim turniejem tylko siedmiu zawodników z dwudziestodwuosobowej kadry grało w klubach zagranicznych, a po mistrzostwach liczba ta wzrosła do trzynastu. Nowe kontrakty podpisali – bramkarz Kouba (Deportivo La Coruna), obrońcy Suchoparek (RC Strasbourg) i Bejbl (Atlético Madryt) oraz Šmicer (RC Lens), Poborský (Manchester United F.C. – za 5,4 miliony dolarów) i Nedvěd (Lazio Rzym). Aż czterech z wymienionych zawodników grało wcześniej w zespole mistrza Czech Slavii Praga.

[edytuj] 2004 rok – III-IV miejsce w mistrzostwach Europy

Na portugalskich boiskach czeska reprezentacja grała skutecznie i efektownie, i w oczach wielu obserwatorów była najlepszą drużyną całego turnieju. Po wyjściu z trudnej grupy z pierwszego miejsca (Czesi wygrali wszystkie trzy mecze z Holandią, Niemcami i Łotwą) oraz po wysokim zwycięstwie w ćwierćfinale nad Danią (3:0) zespół prowadzony przez Karela Brücknera był jednym z faworytów do gry w finale. Na przeszkodzie stanęli jednak, znajdujący się wówczas w życiowej formie, piłkarze greccy, którzy w półfinale wygrali 1:0. Decydujący gol padł w dogrywce, kilka sekund przed zakończeniem spotkania. Drużyna czeska zyskała szacunek i sympatię wielu kibiców, kiedy w grupowym meczu z Holandią przegrywając 0:2, dzięki dobrym zmianom taktycznym i kadrowym, potrafiła wyprowadzić wynik na 3:2 oraz gdy w meczu z wicemistrzami świata Niemcami wygrała grając w rezerwowym składzie.

W bramce od czasu eliminacji do mistrzostw Europy niepodważalną pozycję miał 22-letni Petr Čech. W czasie turnieju ten obdarzony dobrymi warunkami fizycznymi bramkarz był wybijającą się postacią czeskiej drużyny i obok Antoniosa Nikopolidisa został wybrany na najlepszego bramkarza imprezy. Na początku sezonu 2004-2005 został zawodnikiem Chelsea Londyn

Podstawowe ustawienie reprezentacji Czech w czasie Euro 2004

Čech Ujfaluši Bolf Grygera (Jiranek) Galásek Jankulovski Poborský Baroš Nedvěd Rosický Koller

W obronie grali – Zdenek Grygera (24 lata, Ajax Amsterdam) lub Martin Jiranek (25, Reggina Calcio), René Bolf (30), Tomáš Ujfaluši (26, Hamburger SV) oraz często atakujący Marek Jankulovski (27). Reprezentacja straciła w turnieju pięć goli i nierzadko były one wynikiem braku koncentracji u defensorów. Mimo to, czescy obrońcy wyrobili sobie markę solidnych i pracowitych. Po mistrzostwach Jankulovski przeszedł do A.C. Milan, a Bolf do francuskiego AJ Auxerre.

Brückner umiejętnie zmieścił w zespole dwóch liderów – kapitana drużyny Pavla Nedvěda (32, Juventus Turyn) i młodszego o osiem lat Tomáša Rosickiego (Borussia Dortmund). To oni najczęściej byli przy piłce i na ich barkach spoczywało zadanie konstruowania akcji zaczepnych. Tomáš Galásek (31, Ajax Amsterdam) został przesunięty z obrony (jego miejsce zajął Grygera) na środek pola i w roli defensywnego pomocnika nie tylko rozbijał akcje rywali już na ich połowie, ale i włączał się do ataków. Suwerenem prawej flanki był doświadczony Karel Poborský (32, Sparta Praga). Trzykrotnie z ławki rezerwowych wchodził Vladimír Šmicer (31, Liverpool FC), podstawowy zawodnik w czasie Euro 1996.

Posiadanie takiego piłkarza jak Jan Koller (31, Borussia Dortmund) determinowało sposób atakowania. Dzięki ponad dwóm metrom wzrostu wygrywał on niemal wszystkie pojedynki główkowe, podając piłkę do parterów wbiegających z głębi pola. Rzadziej decydował się na samodzielne wykańczanie akcji, czego dowodem tylko dwie strzelone bramki. Obok niego występował Milan Baroš (23, Liverpool FC), który na portugalskich boiskach był w wysokiej formę i z pięcioma golami został królem strzelców turnieju. Dobrą dyspozycję prezentował również jego zmiennik Marek Heinz (27, Banik Ostrawa).

[edytuj] Sztab szkoleniowy

• Selekcjoner: Karel Brückner
• Asystent: Miroslav Beránek
• Asystent: Jaroslav Šilhavý
• Trener bramkarzy: Jan Stejskal
• Dyrektor techniczny: Jaroslav Dudl
• Lekarz: Jiří Fousek
• Lekarz: Petr Krejčí

[edytuj] Udział w mistrzostwach świata

• 1930– 1994 – Nie brała udziału, była częścią Czechosłowacji
• 1998– 2002 – Nie zakwalifikowała się
• 2006 – Runda grupowa

[edytuj] Udział w mistrzostwach Europy

• 1960– 1992 – Nie brała udziału, była częścią Czechosłowacji
• 1996 – II miejsce
• 2000 – Runda grupowa
• 2004 – III-IV miejsce
• 2008 – ?

[edytuj] Znani piłkarze

• Milan Baroš
• Patrik Berger
• Rene Bolf
• Petr Čech
• Tomas Galasek
• Marek Heinz
• Marek Jankulovski
• Jan Koller
• Pavel Kuka
• Vratislav Lokvenc
• Pavel Nedvěd
• Jaroslav Plasil
• Karel Poborský
• Jan Polak
• Tomáš Rosický
• Vladimír Šmicer
• Pavel Srniček
• Tomas Ujfalusi

[edytuj] Rekordziści

Stan na 7 września 2006.

Najwięcej występów w kadrze # Nazwisko Lata gry w kadrze Mecze 1 Karel Poborský 1994-06 118 2 Pavel Nedvěd 1994-06 91 3 Pavel Kuka 1990-01 87 4 Jiři Nemec 1990-01 84 5 Vladimír Šmicer* od 1993 81 6 Vratislav Lokvenc* od 1995 74 7 Jan Koller* od 1999 70 8 Miroslav Kadlec 1987-97 64 9 Jan Suchoparek 1991-00 61 10 Vaclav Nemeček 1988-96 60

Najwięcej goli w kadrze # Nazwisko Lata gry w kadrze Mecze (Gole) 1 Jan Koller* od 1999 70 (43) 2 Pavel Kuka 1990-01 87 (29) 3 Vladimír Šmicer* od 1993 81 (27) = Milan Baroš* od 2002 50 (27) 5 Patrik Berger 1993-01 44 (18) = Pavel Nedvěd 1994-06 91 (18) 7 Tomáš Rosický* od 2000 57 (17) 8 Vratislav Lokvenc* od 1995 74 (14) 9 Luboš Kubik 1985-97 56 (13) 10 Michal Bilek 1987-95 35 (11)

• Gwiazdką oznaczono piłkarzy branych pod uwagę przy ustalaniu obecnej kadry.

[edytuj] Trenerzy reprezentacji Czech

Trener	Data zatrudnienia	Data rezygnacji	Okoliczności rezygnacji
Dušan Uhrin	luty 1994	grudzień 1997	podał się do dymisji po przegranych eliminacjach do Mundialu 1998
Jozef Chovanec	styczeń 1998	grudzień 2001	został zwolniony po przegranej z Belgią w barażach do Mundialu 2002
Karel Brückner	styczeń 2002	urzęduje	urzęduje

[edytuj] Mecze z Polską

Piłkarze Czech do tej pory grali z Polską dwa razy – wygrali raz i raz schodzili z boiska pokonani (bramki 3:3):

• 12 marca 1997, Ostrawa: CZECHY-POLSKA 2:1 (Kuka, Rada – J.Zieliński)
• 28 kwietnia 1999, Warszawa: POLSKA-CZECHY 2:1 (Trzeciak, Wichniarek – Lokvenc)

[edytuj] Zobacz też

• Reprezentacja Czechosłowacji w piłce nożnej

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna witryna związku
• RSSSF – wszystkie mecze 1994
• RSSSF – archiwum zawodników z największą liczbą meczów i goli