Robert Bunsen

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Robert Bunsen

Robert Wilhelm Bunsen (ur. 31 marca 1811, zm. 16 sierpnia 1899. niemiecki fizyk i chemik, profesor we Wrocławiu i Heidelbergu.

[edytuj] Biografia

Urodził w Getyndze. Jego ojciec, profesor języków obcych, kierował tam biblioteką. Stopień doktora uzyskuje w 1830 roku po dwóch latach studiów. Najpierw pracuje w Kessel, następnie od 1839 w Marburgu na uniwersytecie. Tam odkrywa kakodyl oraz pochodne kakodylu, między innymi cyjanek kakodylu, którego planowano użyć jako gazu bojowego. W Marburgu, w wypadku w laboratorium, Bunsen traci wzrok w prawym oku. W 1852 obejmuje katedrę chemii w Heidelbergu, którą zarządza przez kolejnych 37 lat. W opuszczonym budynku klasztornym urządza bardzo dobrze wyposażone laboratorium. Mając 78 lat przechodzi na emeryturę i zaczyna się zajmować geologią, która była jego hobby.

Nigdy nie był żonaty. Zwykł mawiać, że nie ma czasu na takie sprawy. Prawie cały czas spędzał w laboratorium oraz wykładając (co bardzo lubił). Swoje wykłady często ilustrował ciekawymi doświadczeniami. Od pracy ze żrącymi związkami miał tak zrogowaciałe palce, że mógł je wkładać w płomień planika własnej konstrukcji. W ten sposób pokazywał studentom w którym miejscu płomienia temperatura sięga 300^oC. Był znany z dużego poczucia humoru, ale i dużego roztargnienia. Kiedyś, gdy oddał do naprawy zegarek, okazało się, że zapomniał go nakręcić.

[edytuj] Osiągnięcia naukowe

Wraz z Kirchhoffem, badając zachowanie się par soli w płomieniu, stworzyli podstawy analizy widmowej. Dzięki tej metodzie odkryli wspólnie cez i rubid. Osiągnęli to analizując osad pozostały po odparowaniu 44 ton wody mineralnej. Jako jeden z pierwszych zsyntetyzował związki arsenoorganiczne (kakodyl i jego pochodne). Zajmował się również elektrolitycznym otrzymywaniem czystych metali takich jak chrom, magnez, glin, mangan, sód, bar, wapń i lit. Był autorem pierwszej monografii o analizie gazowej 1857 Jednak największą popularność zapewnił mu skonstruowany przez niego w 1850 laboratoryjny palnik gazowy (palnik Bunsena). Palnik ten jest do dziś stosowany w laboratoriach szczególnie do analiz w chemii jakościowej-nieorganicznej oraz w preparatyce laboratoryjnej. Używa się go również w budownictwie do lutowania miedzianych rur.