Rzut karny (piłka nożna)
Z Wikipedii
Rzut karny - rzut z odległości 11 m od bramki. Jest wykonywany, gdy w czasie gry na polu karnym zostaje sfaulowany zawodnik drużyny atakującej lub zawodnik przeciwnej drużyny dotknie piłkę ręką. W polu karnym (pomiędzy zawodnikiem wykonującym rzut a bramkarzem) nie ma innych zawodników. Przy rzucie karnym bramkarz do momentu kopnięcia piłki przez wykonującego rzut zobowiązany jest poruszać się wyłącznie po linii bramkowej. Sędziowie często jednak przymykają oko na wyjście bramkarza poza linię bramkową, ale po rozlegnięciu się sygnału gwizdka. Rzuty karne czasami wykonuje się na zakończenie spotkań, gdy podczas półgodzinnej dogrywki nie padnie rozstrzygnięcie. Wykonuje się wtedy 10 rzutów karnych (po 5, na przemian każda drużyna). Nie zawsze wykonuje się wszystkie 10 rzutów - jeśli w którymś momencie wiadomo, że jedna z drużyn na pewno wygra (np. po trzech strzałach z każdej strony i przewadze większej niż dwie bramki) mecz jest kończony. Jeżeli żadna drużyna nie wygra, wtedy przeprowadza się następne rzuty, aż do wyłonienia zwycięzcy meczu poprzez zasadę tzw. nagłej śmierci, czyli do pierwszego błędu jednej z drużyn, który zostanie wykorzystany przez przeciwnika. Rzut karny może zostać wykonany poprzez strzał bezpośrednio do bramki lub podanie piłki do piłkarza z drużyny. W czasie rzutów karnych po doliczonym czasie gry nie można podawać.
Według różnych znawców futbolu, przy tym fragmencie gry bramkarz "czystych" szans na jego obronę ma od 3 do 10%, toteż często rzuca się "na ślepo". To znaczy, że jeszcze przed strzałem obiera sobie róg, w który chce się rzucić. Często się zdarzało, że poprzez obronę rzutu karnego bramkarz stawał się bohaterem drużyny. Tak było między innymi w 2001 roku kiedy to w finale Ligi Mistrzów przeciwko Valencii Oliver Kahn obronił trzy rzuty karne 2003 roku, kiedy to brazylijski golkiper Dida obronił trzy rzuty karne w finale Ligi Mistrzów przeciwko Juventusowi Turyn. Bohaterem Liverpoolu oraz całej Polski został Jerzy Dudek, kiedy również w finale Ligi Mistrzów popisał się obroną dwóch rzutów karnych. Rozpraszał on zawodników Milanu słynnym Dudek dance. Dzięki jego postawie The Reds wygrali ową edycję Ligi Mistrzów. Pierwsze wzmianki o rozgrywce w rzutach karnych po dogrywce pochodzą z 1964 roku, 15 września 1964 PZPN podjął uchwałę, w której postanowił, że w rozgrywkach o puchar kraju po remisowej dogrywce zwycięzcę wyłoni seria rzutów karnych, strzelana w dwóch seriach, najpierw 5 z jednej drużyny potem 5 z innej ,PRZY REMISIE PONOWNIE 2 SERIE PO 5 ZAW., aż do wyłonienia wygranych. Pierwsze przypadki odnotowano już w lipcu 1965, podczas eliminacji Mistrzostw Kraju Juniorów , następnie w 1/32 Pucharu POLSKI, wrzesień 1965-zanotowano 2 spotkania zakończone karnymi w EUROPIE - po raz pierwszy dopiero we wrześniu 1970, w pierwszej rundzie Pucharu Zdobywców Pucharów i Pucharu Miast Targowych, pierwsi zastosowanie karnych przypisują sobie Anglicy -w wikipedii(patrz. penalty) opisują oni że 5.08.1970 w półfinale Watney Cup doszło do pierwszej w świecie rozgrywki pomiędzy MAN UTD -HULL CITY, co nie jest prawda bo w Polsce strzelano już dużo wcześniej.
(JACEK DĄBROWSKI) Źródło: Przegląd Sportowy 1965, 1964, 1970
