Słowo o wyprawie Igora
Z Wikipedii
Słowo o wyprawie Igora – zabytek literatury staroruskiej z okresu Rusi Kijowskiej. Po raz pierwszy został wydany w 1800 roku przez Musina – Puszkina, który odnalazł tekst w rękopiśmiennym zbiorze. W roku 1812 rękopis Słowa strawił pożar. Badacze zabytku dysponują zatem jedynie tekstem drukowanym, do dnia dzisiejszego zachowało się około 60 egzemplarzy. Zabytek wielokrotnie tłumaczono na współczesny język rosyjski, najwybitniejszego przekładu na język polski dokonał Julian Tuwim. Akcja utwory rozgrywa się w wieku XII podczas wyprawy Igora Swiatosławicza, księcia Nowogrodu Siewierskiego przeciw Połowcom. Dlatego też Słowo powstało najprawdopodobniej tuż po poniesionej przez księcia klęsce, czyli około 1186 roku. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że autor był świadkiem opisywanych wydarzeń. Utwór dzieli się na trzy części: 1 – zawiera charakterystykę Igora, opis wymarszu oddziałów, spotkanie z oddziałami Połowców i przegranie bitwy (był to rok 1184), 2 – sen Swiatosława, 3 – ucieczka Igora z niewoli. W wieku XIX powstało wiele prac krytycznoliterackich, które podważały autentyczność zabytku.
Zobacz też: epos
