Służba Bezpeky
Z Wikipedii
Służba Bezpeky, SB – organ wewnętrznej politycznej kontroli OUN (B), wszechwładny i bezwzględny. Była to tajna policja polityczna OUN (B) o bardzo szerokich politycznych kompetencjach represyjnych.
Założona została w 1940, po rozłamie w OUN, podczas spotkania Stepana Bandery z Stepanem Łenkawskym. Kadry szkolono między innymi w Zakopanem, w pensjonacie "Stamara". Na kursach tych wykładali: Mykoła Łebed, Mykoła Arsenycz, Jarosław Staruch.
Jej komórki organizacyjne znajdowały się na wszystkich szczeblach struktur OUN i UPA. SB tropiła i likwidowała wszystkich podejrzanych ideologicznie i politycznie przeciwników OUN-B, a także brała udział w rzeziach ludności polskiej. SB terroryzowała równocześnie oporną jej ludność ukraińską, posługując się tymi samymi metodami, co wobec niewygodnych członków OUN i UPA.
Pierwszym zwierzchnikiem SB OUN był Mykoła Łebed. Od marca 1941 na czele SB stanął Mykoła Arsenycz. Jego zastępcą został W. Turkowskyj. Zastępcą na Wołyniu w latach 1942-1944 był Wasyl Makar (ps. Bezridnyj", "Siromaneć'), a od 1944 Mychajło Kozak. W Galicji Wschodniej dowódcą SB w latach 1941-44 był Hryhor Pryszliak, a po nim w latach 1944-1945 Petro Fedoriw.
[edytuj] Literatura
- Grzegorz Motyka - "Ukraińska partyzantka 1942-1960", Warszawa 2006, ISBN 83-7399-163-8
- Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko "Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Wydane przy pomocy finansowej Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 2000, ISBN 83-87689-34-3
- Poliszczuk Wiktor, Legal and political assessment of the OUN and UPA, Toronto, 1997.
- Poliszczuk Wiktor,"Dowody zbrodni OUN i UPA" ISBN 0-9685668-1-2
