Słuck
Z Wikipedii
Słuck (biał. Слуцак lub Слуцк, ros. Слуцк) – miasto w obwodzie mińskim Białorusi, położone nieopodal Mińska nad rzeką Słucz, siedziba rejonu słuckiego. W 1995 roku Słuck liczył 62 tysięcy mieszkańców.
Po raz pierwszy wzmiankowany w 1116 roku. W 1160 został stolicą odrębnego księstwa. Od XIV wieku do 1793 roku pozostawał częścią Wielkiego Księstwa Litewskiego, województwa nowogródzkiego.
Słuck stał się słynny w XVII wieku za sprawą manufaktury tzw. pasów słuckich, noszonych chętnie przez polską szlachtę. Od XVII wieku do XIX wieku był jednym z głównych centrów kalwinizmu na Litwie, znajdowało się w nim słynne Gimnazjum Słuckie, przejęte przez władze rosyjskie w 1830 roku w ramach represji po wybuchu powstania listopadowego.
20 marca 1767 litewska szlachta prawosławna i kalwińska pod ochroną wojska rosyjskiego zawiązała innowierczą konfederację słucką.
W okresie 1793-1915 miasto stanowiło część Imperium Romanowów, jako siedziba powiatu w guberni mińskiej. W trakcie wojny polsko-sowieckiej opanowany przez polskie wojska, na mocy Traktatu Ryskiego stał się częścią Białoruskiej Republiki Rad. Jesienią 1920 roku wybuchło w okolicach tzw. powstanie słuckie, krawawo stłumione przez bolszewików.
Od 1991 roku miasto jest częścią niepodległej Białorusi.
