S-300
Z Wikipedii
S-300 (w kodzie NATO SA-10 Grumble) – seria systemów kierowanych rakiet ziemia-powietrze, przechwytujących pociski balistyczne dalekiego zasięgu, produkcji rosyjskiej. Rakiety tego systemu, napędzane jednostopniowym silnikiem rakietowym na paliwo stałe, uzbrojone w 100-kilogramową głowicę odłamkową z zapalnikiem zbliżeniowym są odpalane z 12 hydraulicznych wyrzutni pionowych typu TEL. Ich zasięg pionowy wynosi od 25 do 30000 m. Są sterowane radarem trójwymiarowym, pracującym w paśmie I z anteną fazowaną z cyfrowym sterowaniem wiązką. System uzupełnia radar Big Bird z czterometrową anteną, pracujący w paśmie F. S-300 jest zestawem mobilnym, zbudowanym na naczepie ciągniętej przez ciągnik KrAZ-260V. Osiąga zdolność bojową w ciągu 5 minut. Pierwsze egzemplarze weszły na uzbrojenie Armii Radzieckiej w 1978.
W czasach sowieckich, początkowo budowany z myślą przechwytywania samolotów i pocisków manewrujących. Jest odpowiednikiem amerykańskiego systemu MIM-104 Patriot, w porównaniu z nim ma jednak znacznie większy zasięg i siłę rażenia. Eksportowane przez Rosję w różnych wersjach, systemy te znajdują się na wyposażeniu armii Chin, Indii, Ukrainy, Białorusi, Słowacji, Grecji, Bułgarii, Algierii i Wietnamu.
[edytuj] Wersje
- S-300P wersja podstawowa o najkrótszym zasięgu. 8 zestawów tego typu ulokowanych jest w okolicach Moskwy, zasięg 47 km.
- S-300PM zasięg do 90 km.
- S-300PMU zasięg 150 km.
- S-300PMU-1 zasięg 120 km.
- S-300PMU-2 Favorit zasięg 195 km.
- S-300PMU-3 Triumf zasięg 400 km.
- S-300F wersja dla marynarki, zasięg 90 km.
