Serafin (anioł)
Z Wikipedii
Serafin (hebr.שׂרף seraf, שׂרפים serafim) to istota biblijna, wymieniona w Starym Testamencie przez proroka Izajasza (6, 2.6): "ujrzałem Pana, Jahwe, siedzącego na tronie wysokim i wyniosłym, kraj Jego szaty wypełniał Świątynię, nad nim unosili się Serafini. Każdy miał po sześć skrzydeł; jedną do latania, jedną do zakrywania oczu (znak czci dla Boga) i jedną do zakrywania swych stóp. I wołał jeden do drugiego - Święty, Święty, Święty Pan, Jahwe Zastępów, ziemia cała pełna jest chwały Jego!". Te słowa są obecnie znane jako hymn Trishagion.
Hebrajski rzeczownik sârâp zwykle łączony jest z czasownikiem sârap (palić się, płonąć). W ten sposób sugerowano, że serafy to istoty mające jakiś związek z ogniem (powstały z bezdymnego ognia). Serafy (i pokrewne im cheruby) nie pełniły funkcji posłańców Bożych (aniołów), być może dlatego, że ich niezwykły wygląd mógłby niepotrzebnie przerażać ludzi. W tradycji chrześcijańskiej otrzymały w klasyfikacji aniołów pierwsze miejsce, jako członkowie jednego z dziewięciu chórów anielskich, które to chóry stanowią anielską hierarchię i przedstawiają się następująco:
- serafiny
- cherubiny
- trony
- moce
- władze
- panowania
- zwierzchności
- archaniołowie
- aniołowie (stróże)
[edytuj] Bibliografia
- Gustav Davidson, Słownik aniołów w tym aniołów upadłych, ISBN 8371503377, Poznań 1998.
