Serpent (instrument muzyczny)
Z Wikipedii
Serpent - instrument muzyczny z rodziny cynków. Jako cynk basowy najniższy w tej grupie.
Serpent robiony był z dwóch wydrążonych drewnianych łusek drzewa kasztanowego sklejonych razem i powleczonych dla trwałości skórą. Wygięty czterokrotnie z sześcioma otworami. Ustnik był miedziany podobny do trąbkowego, ale znacznie większych rozmiarów o głębokim kielichu. Jako instrument kontrabasowy w rodzinie cynków brzmiał nisko i do wynalezienia w XVIII w. kontrafagotu posiadał najniższą skalę. Najniższym dźwiękiem serpenta było A kontra. Najczęściej strojony był w „B” i miał do dyspozycji trzy pełne oktawy.
Serpent wykorzystywany był do akompaniamentu śpiewu chóralnego. Był on w stanie towarzyszyć aż dwudziestu śpiewakom o najsilniejszych głosach, a także wykonywać najcichszą muzykę kameralną. Kompozytorzy XVIII w. jak F.J. Gossec (pisał także na tubę curvę), Katel i Jean Francois Lesuer (1760 – 1837 r.) wykorzystywali serpent w utworach pisanych na orkiestry dęte jako podstawa grupy puzonów. Serpent wykorzystywano także w utworach symfonicznych i operowych:
- Berton (1767-1844) w „Marszu religijnym”, opery „Monteria i Stefania”
- G. Rossini w operze „Oblężenie Koryntu”(1826)
- F.Mendelssohn w: uwerturze Mecresstille und glűckliche Faht (1832),
- oratorium Paulus(1836)
- R. Wagner w operze Rienzi (1840)
- G. Verdi w operze Nieszpory sycylijskie (1855)
Serpent - jako bas instrumentów dętych blaszanych na początku XIX w.- za czasów Napoleona Bonaparte przekształcony został w ofiklejdę. Ogromny wpływ na ten fakt miał rozwój dętych orkiestr wojskowych. Wadą serpentu była duża wrażliwość instrumentu na warunki atmosferyczne (zmienna temperatura, wilgotność powietrza i deszcze) Serpent - cynk basowy obok ofiklejdy uważa się za przodka tuby.
