Dyskusja:Sieradz

Z Wikipedii

-- Nazwa Sieradz pochodzi prawdopodobnie od imienia Sirorad, którego najwcześniejszą formą jest Wszerad. Od XII w. funkjonowała nazwa Siradia. Przez następne stulecia używana była nazwa Sieradz lub Siradz.
-- Herb miasta przedstawia otwartą bramę w murach obronnych miasta, nad którą widać trzy wieże. Nad środkową, najniższą wieżą znajduje się Orzeł Biały. Herb pochodzi z XIV w. Jego najwcześniejsza obecność na dokumencie wystawionym w Wieluniu pochodzi z 2 czerwca 1435 roku.
-- Sieradz jest położony na powierzchni 5103 ha.
-- Liczba ludności Sieradza wynosi około 45 tys. mieszkańców
-- Miasto jest położone w strefie Nizin Środkowopolskich nad rzeką Wartą, która tworzy na jego terenie i okolicach Kotlinę Sieradzką.
-- Przez Sieradz biegną drogi krajowe oraz linia kolejowa z Warszawy w kierunku Wrocławia.

  Sieradz należy do najstarszych polskich miast. Najwcześniejsze ślady osadnictwa na jego terenie pochodzą z VI-VII w. Pierwsze dokumenty mówiące o Sieradzu pochodzą z bulli papieża Innocentego II w 1136 roku. Nazwa Sieradz zostaje też wymieniana przez geografa arabskiego al-Idrisi w XII w. obok Gniezna, Krakowa i Wrocławia.
  Prawa miejskie Sieradzowi nadał książe Kazimierz Konradowic około roku 1247. Dokument lokacyjny miasta zaginął. Rozwój miasta często utrudniały najazdy Tatarów, Czechów i Krzyżaków. Pod koniec XIV w. ropoczęła się budowa murowanego zamku.
  Od XIII do XV w. odbywały się w Sieradzu walne zjazdy. Sześciokrotnie przewodniczyli w nich królowie polscy. Tutaj w 1383 roku zapewniono posłów węgierskich, że królową Polski zostanie córka króla Ludwika - Jadwiga. Na zjeździe 1432 roku zobowiązano się wybrać na króla Polski, po śmierci Władysława Jagiełły, jego syna Władysława Warneńczyka. W 1445 roku w Sieradzu dokonano elekcji króla Kazimierza Jagiellończyka.
  Okres największego rozwoju Sieradza nastąpił w czasach Renesansu. W XVI w. było tu 162 rzemieślników należących do 12 cechów m. in.: sukienników, kuśnierzy, krawców. Sieradz był wtedy ważnym ośrodkiem handlowym. Na jarmarki przybywali kupcy z tak odległych krajów, jak Hiszpania i Portugalia. Okres świetności Sieradza nie trwał jednak długo. W XVII i pierwszej połowie XVIII w. nastąpił zastój spowodowany wojnami, pożarami i pomorami. Odbudowa Sieradza rozpoczęła się pod koniec XVIII w. W końcu tego wieku miasto liczyło około 1500 mieszkańców, znajdowało się w nim 191 domów mieszkalnych i pracowało ponad 80 rzemieślników w 21 zawodach.
  Pod zaborami mieszkańcy Sieradza aktywnie włączali się w walkę o odzyskanie niepodległości. Utworzono akt powstania przeciwko Prusakom. W czasie powstania styczniowego Sieradz i okolice były miejscem wielu bitew. Organizowano oddziały powstańcze w lasach, w okolicy Miedźna.
  Po odzyskaniu niepodległości mieszkańcy miasta trudnili się głównie rolnictwem i przemysłem. Zbudowano w tym czasie wiele budynków użyteczności publicznej i ulic. Dobrze rozwijało się życie kulturalne. Działało tu wiele towarzystw, stowarzyszeń i kół. Po wybuchu II wojny światowej Sieradz został włączony do Rzeszy Niemieckiej. Miasto zostało wyzwolone 23 stycznia 1945 roku. W 1975 roku Sieradz został ponownie stolicą województwa na czas 24 lat.

[edytuj] Ze zgłoś błąd

Marszałek Rola-Żymierski nie był w Sieradzu 22 lipca 1945roku.Dysponuję oryginalnymi zdjściami z tej uroczystości.Żołnierze są w zimowych mundurach a rynek przybrany jest świerkiem.Babcia mi mówiła,że był to styczeń 1946 rok.Zainteresowanym poprawką daty mogę przesłać skan kilku zdęć.Pozdrawiam Renata Kowalska
Zgłoszone: 20:44, 21 paź 2006 (CEST)