Smicha
Z Wikipedii
Smicha (z hebr. סמיכה - nałożenie rąk) - w tradycji judaistycznej przekazanie władzy sądzenia. Pierwszego przekazania dokonał Jahwe dając Mojżeszowi Torę. Następnie Mojżesz z Boskiego polecenia poprzez położenie rąk przekazał tę władzę Jozuemu. Później władza przechodziła nieprzerwanie przez starszyznę (sędziów - aż do Samuela, proroków, Wielkie Zgromadzenie (ostatnim ze Zgromadzenia był Szymon Sprawiedliwy), Antygona z Socho, zugot aż do tanaitów. Dla tych ostatnich używano tytułu rabi w Palestynie i raw w Babilonii. Nieprzerwana smicha została zagrożona przez prześladowania po powstaniach żydowskich, ostatecznie zanikła w IV w. Kabaliści zgromadzeni w Safed próbowali ją przywrócić w 1538, ale napotkali opór rabina Jerozolimy. W 2004 r. izraelscy ortodoksyjni rabini różnych grup zebrali się w celu przywrócenia Sanhedrynu w Tyberiadzie. Smichę otrzymał od nich rabin Mojżesz Halberstam.
Współcześnie termin smicha jest używany na określenie egzaminu z halachy, który przechodzą osoby ubiegajace się o kompetencje rabina, a także certyfikatu potwierdzającego takie kompetencje (סמיכה לרבנות - smicha le-rabanut).
